Στις κόγχες των οστών σου να με βάλεις, να κρυφτώ από την καθημερινή μου τρέλα μες στη σιωπή και τη γαλήνη σου. Μη μιλήσεις, όχι ήχους, μόνο αυτό σου ζητάω.
Παραμελείς τις άλλες σου αισθήσεις ή αδιαφορείς; Η αφή δε σημαίνει τίποτα για σένα; Κινείσαι πάνω στην επιφάνεια του δέρματος, σου το αγγίζεις όποτε το χρειάζεσαι; ‘Εχεις δει τον εαυτό σου γυμνό να χαιδεύει όλα τα σημεία του σώματος σου; Με αργές τελετουργικές κινήσεις. Γνωρίζεις ότι αυτή είναι η πηγή της δημιουργίας; Το έχεις συνηθίσει, γι’ αυτό αδιαφορείς.
Έχεις δαγκώσει, έχεις γευτεί τη σάρκα σου, πρέπει να καταλάβεις τι ακριβώς είναι, ότι κάθε τι πάνω σου εξυπηρετεί την τελειότητα, μην παραμελήσεις τίποτα, δεν υπάρχει κάτι περιττό, δεν πρέπει να σ’ ενοχλεί τίποτα.
Έχεις ακούσει μες στη σιωπή την ανάσα σου, άλλοτε αργή, άλλοτε γρήγορη, λαχανιασμένη, τη ροή της ζωής μέσα σου, τη συνεχόμενη γέννηση;
Μύρισες ποτέ τους χυμούς που κυλάνε μέσα στους πόρους σου; Ένιωσες τη θερμότητα των σωθικών σου, την υγρασία μέσα σου;
No comments:
Post a Comment