21

Υστερα απο μεγαλη περιπλανηση ο μικρος εφτασε στο σπιτι που τον ειχαν στειλει οι δικοι του.
Ο αθωος και συγχρονως κακος γιγαντας του ανοιξε την πορτα και τον καλωσορισε.
Αρχισε να του λεει ιστοριες για τον κοσμο.
Ιστοριες ασημαντες και ηλιθιες, απο τις οποιες δεν μπορει κανεις να μαθει τιποτε.
Κι ομως ο γιγαντας στηριζοταν πανω τους.

Η γυναικα του καθοταν αμιλητη και μοναχα απαντουσε στην βαρια φωνη του που της ζητουσε συνεχεια να κανει κατι.
Ο μικρος μας ηρωας ηταν αδυνατο να αντιμετωπισει τα λογια του.

Το βραδυ του 'δωσαν ενα μερος στο ισογειο για να περασει τη νυχτα.
Ακριβως κατω απο το δικο τους.
Στο σκοτεινο δωματιο αρχισε να παρατηρει το σκοταδι.
Φωτεινη νυχτα, με γεματο φεγγαρι.
Απο το παραθυρο εβλεπε τα ζωα του δασους.
Το δασος ζωντανευει τα βραδια.
Αρχισε να ακουει ηχους, οχι απο εξω.
Απο το πανω δωματιο.
Ο γιγαντας πηδουσε τη γυναικα του κανοντας πολυ θορυβο.
Ηθελε απο την πρωτη μερα να του επιβληθει.
Ηθελε απο την πρωτη μερα να του δειξει την εξουσια του στο δασος.
Οτι ειναι ο μονος αρχοντας σε αυτα τα μερη.
Οτι πρεπει να τον υπακουει.

Τον ειχε υποτιμησει ομως.
Οι αποσκευες του μικρου μας ηρωα δεν ειχαν τιποτα αλλο παρα μονο μαχαιρια.
Ουτε ενα μικρο κομματακι ρουχο ή κατι αλλο.
Μονο μαχαιρια.

Δεν το σκεφτηκε πολυ.
Αρπαξε την τσαντα του και σε μια στιγμη βρεθηκε εξω απο το δωματιο τους.
Την αμεσως επομενη ο καθενας τους ειχε απο δεκα κοφτερα μαχαιρια στο σωμα.
Το φεγγαρι απλα εκανε πιο ευκολο το εργο του.
Του 'φτανε μονο ενα για να συνεχισει το ταξιδι του.
Οι δικοι του θα μαθαιναν τα νεα πολυ αργα.
Εξ'αλλου, ολα ειχαν γινει το προηγουμενο βραδυ.

Η σκια του δε φανηκε να ενοχλει τα ζωα του δασους.
Σε αντιθεση με οτι ειχε ακουσει πριν απο λιγες ωρες.