Thursday, August 31, 2006

Αισθησεις

Την πρωτη φορα που τον συναντησα η ανασα του βρωμουσε.
Εκανα ενα βημα πισω, οχι πολυ διακριτικα,
προσπαθωντας να κρυψω τη δυσφορια μου.
Φανηκε να με καταλαβαινει αλλα δεν εδειξε να ενοχλειται.
...
Μετα απο πολυ καιρο ειχα εθιστει στα αρωματα του.
Ειδικα σε αυτο του δερματος του.
Οταν ξυπνουσα πλαι του, το πρωτο πραγμα που εκανα
ηταν να κολλησω τη μυτη μου επανω του
και να ρουφηξω οσο πιο δυνατα μπορουσα.

Wednesday, August 30, 2006

Εξοριστος

Ο Νικολαι Τετχιουκιν αυτοεξοριστος για ενα χρονο σε παλιο ερειπωμενο γκουλαγκ στις στεπες του Καζακσταν αποφασισε να επιστρεψει στον πολιτισμο καθως η ψυχη του παγωσε στο απολυτο μηδεν.
Πιστευει πως εχει καταφερει να νικησει το κτηνος μεσα του και λυτρωμενος πια θα γυρισει να αγαπησει μια οποιαδηποτε γυναικα.
Φτανοντας στο σπιτι του τα πρωτα λογια που ειπε στους δικους του ηταν τα εξης:
“What we call chaos is just patterns we haven't recognized. What we call random is just patterns we can’t decipher. What we can't understand we call nonsense. What we can't read we call gibberish. There is no free will. There are no variables.”
Αυτοι φανερα ταραγμενοι τον εδιωξαν και του ειπαν πως δεν θελουν να τον ξαναδουν.

Monday, August 28, 2006

Κι υστερα

Κι υστερα, καποια στιγμη καποιος εκλεισε τον γενικο διακοπτη.
κι απο τοτε μονο παρατηρω.
Πακτωμενος σε μια καρεκλα σαν τον Hawking.
Δε νιωθω τιποτα.
Ακουω και βλεπω, ομως δε μπορω να κουνηθω.

Σαν τον Johnny:
I don't know whether I'm alive and dreaming or dead and remembering.

Αυτος ειχε ομως κατι στο μυαλο του.
Εναν στοχο οσο ειρωνικο κι αν ακουγεται αυτο.
Να υπηρετησει την πατριδα, να γυρισει, να παντρευτει την κοπελα του και να κανει παιδια.
Εγω τα εχω ολα μπροστα μου, τα βλεπω και δε μπορω να κανω τιποτα.
Σαπιζω.

Saturday, August 26, 2006

Valerie

But what I hope most of all is that you understand what I mean when I tell you
that even though I do not know you and even though I may never meet you
laugh with you, cry with you or kiss you I love you.
With all my heart I love you.

Ταζ Μαχαλ

Τζαμπα τους πηρα τα καινουρια κρεβατια πριν λιγα χρονια.
Μενουν αδεια να μου θυμιζουν οτι θα μενουν αδεια.
Ειναι σαν να τα εχασα αφου δεν τα βλεπω στα δωματια τους.
Να φυγετε και να μεινετε εκει που αισθανεσται καλυτερα.
Αυτη ειναι η πατριδα σας, τους ειπα.
Δε μπορω να πιστεψω οτι μου ξεφυγε τετοια κουβεντα απο το στομα μου.
Αραγε να ξερουν τι κανουν ή του κεφαλιου τους;
Καθομαι στην πορτα και το βλεπω, σαν δωματιο βρεφους που δε λεει να ερθει.
Χαζευω τα βιβλια του, δεν τα αγγιζω, ειναι ταξινομημενα και δε θελω να διαταραξω τη σειρα τους.
Το αυτοσχεδιο εκκρεμες στον προβολεα, δειγμα κι αυτο της παιδικης του φαντασιας.
Συμπεριφερεται ακομη σαν παιδι;
Ψαχνω τα συρταρια του. Διαβαζω τα γραμματα του.
Το εκανε κι αυτος με τα δικα μου. Δε θα του πω ομως τιποτα. Και τα δικα της.
Ειμαι ερωτευμενη μαζι της, ισως περισσοτερο κι απο αυτον τον ιδιο.
Ακομη και το Ταζ Μαχαλ να τους χτισω, ξερω οτι δεν προκειται να γυρισουν,
το ξερω.

Wednesday, August 23, 2006

Ξερω τι εκανα φετος το καλοκαιρι;

Μιζερο

Όταν ο άνεμος φυσά κι οι άνθρωποι σωπαίνουν
κάτι σκιές με προσκαλούν στις έρημες μαρίνες
τα πλοία των ερώτων μας μου δείχνουν πως πεθαίνουν
και τριγυρνούν στην πλώρη τους νεράιδες και σειρήνες

Πάνω στο πάγκο ενός cafe τα βρόχινα τους μάτια
για τα ναυάγια με ρωτούν και της ζωής το ψέμα
και εγώ δειλά τους απαντώ κοιτώντας τα κατάρτια
ή δύση κι η ανατολή έχουν το ίδιο αίμα

Έτσι στα καθημερινά αμήχανοι γυρνάμε
παιδιά που παίζουν στη βροχή με τρυπημένη μπάλα
μα κάποιος γέρος ναυτικός μας είχε πει, θυμάμαι
πως πάντα μέσα μας θα ζουν τα μπάρκα τα μεγάλα

Τρικάταρτο η αγάπη σου και ο καιρός αρμύρα
μια Κυριακή σ’ αντίκρισα και μου ‘κλεψες το φως μου
ότι με πνίγει να αγαπώ είν’ η δική μου μοίρα
καλά ταξίδια μάτια μου στις θάλασσες του κόσμου

Monday, August 21, 2006

Οχι παλατι

Πρωτα πρωτα ηταν εκεινη η ιδεα να παρω τους δρομους αναζητωντας στην τυχη ενα καλοφτιαγμενο κομψο βαλιτσακι με βελουδινη επενδυση και επιχρυσο κουμπωμα, να αδειασω μεσα του τον αποπατο μου και υστερα να το φυλαξω μακρια απο ξενα χερια και βλεμματα, να το κρατησω μαζι μου μεχρι να ψοφησω...
Σκονταφτω σε κατι βαρυ, που δεν ειναι αλλο απο αυτο το γαμημενο κουτι που αναζητω.
Πιο ομορφο, πιο επιβλητικο απ' οσο το ονειρευομουν, ξεπερναει και τις πιο αποπνικτικες μου φαντασιωσεις. Τ' ανοιγω και ειναι γεματο πολυτιμες πετρες, εκθαμβωτικα μαργαριταρια, χρυσα και πλατινενια ζαρια...
Αδειαζω με βιασυνη το μυθικο και συναμα αδιαφορο περιεχομενο του στον πρωτο σκουπιδοτενεκε που συναντω και κρατωντας το σφιχτα στην αγκαλια μου ψαχνω μια ησυχη γωνια...
ο ερωτας παιρνει μπρος σαν μοτορι μηχανης του κιμα που περιμενει να περασω στο χωνευτηρι του την καρδια μου, πρησμενη απο ψοφια λαγνεια, για να μου την ξανα προσφερει στις ματωμενες μου χουφτες...

Εκτροφειο αναγωγων σκιων
του Γιαννη Αγγελακα

Saturday, August 19, 2006

Μαθηματα Φυσικης

Τσουκ-τσουκ-τσουκ
- Γεια σου αγορακι
- Γεια σου κοριτσακι
- Αυτο ειναι το κελι μου
- Κι αυτο ειναι το δικο μου
- Σ’ αρεσει;
- Μ’ αρεσει; Το δικο μου σ’ αρεσει;
- Ομορφο ειναι. Θελεις να μπεις μεσα να το δεις.
- Βεβαια
- Θελεις να μεινεις εδω;
- Οχι, προτιμω το δικο μου. Θελεις να το δεις;
- Αμε, παμε.
- Σ’ αρεσει;
- Συμπαθητικο ειναι.
- Δεν προτιμας να μεινεις σ’ αυτο;
- Οχι, μου αρεσει το δικο μου περισσοτερο
- Καλα τοτε
- Καλυτερα ο καθενας στο δικο του

Μαθηματα Φυσικης:
Κατα την αλληλεπιδραση δυο σωματιδιων λαμβανουν χωρα μεταβολες στις εσωτερικες ιδιοτητες και των δυο σωματιδιων.
Το ‘παρε-δωσε’ χαρακτηριζεται απο στατιστικη συμπεριφορα μεσα σε ενα ντετερμινιστικο συστημα

Friday, August 18, 2006

Frame

Βγες για λιγο απο το πλαισιο της εικονας σου.
Πρεπει να μαθεις να παρατηρεις τον εαυτο σου.
Μηπως προκειται για καποια που δεν γνωριζεις;
Μηπως δεν εχει καν το ιδιο ονομα με σενα;
Ισως σοκαριστεις.
Στα παιδικα μου ματια φανταζει εγκλημα αν δεις οτι η ζωη σου εχει μεταμφιεστει και δεν μπορεις καν να την αναγνωρισεις.

Wednesday, August 16, 2006

Δεν ειμαι ο μονος

Απο μικρος αισθανεσαι ο πιο αδικημενος. Οι δικοι σου δε σου πηραν το παιχνιδι που ηθελες. Σου ακυρωσαν το πιο ωραιο γκολ που εχει μπει ποτε. Οι κορδελες των αλλων κοριτσιων ειναι πιο ακριβες.
Μεγαλωνοντας καποιοι θα σε προδωσουν. Ειναι η πιο απιθανη προδοσια που εχει συμβει ποτε.
Τους πιο σπουδαιους ανθρωπους θα τους χασεις.
Στη ζωη σου θα ερθουν δυσκολιες. Θα εχεις να κουβαλησεις το πιο βαρυ φορτιο.
Οι ερωτες σου θα ειναι παντα οι μεγαλυτεροι στον κοσμο. Εχεις παντα ρολο μεγαλυτερο ακομη κι απο αυτον του Ρωμαιου ή της Ιουλιετας και δυσκολοτερο.
Η αγαπη σας θα ειναι οτι πιο δραματικο εχει συμβει και το τελος της επισης.
Ολα αυτα μεχρι να ερθει καποιος τυχαιος και να σου πει την ιστορια της ζωης του για να καταλαβεις οτι ο υπερθετικος που χρησιμοποιουσες σε ολη σου τη ζωη ηταν λαθος.
Δεν εισαι ο μονος
Δεν ειμαι ο μονος
Υπαρχουν κι αλλοι
Υπαρχουν και πιο...
Δεν θα ξανα χρησιμοποιησεις υπερθετικο, γιατι πλεον ξερεις

Monday, August 14, 2006

Laid

This bed is on fire
With passionate love
The neighbours complain about the noises above
But she only comes when shes on top

My therapist said not to see you no more
She said youre like a disease without any cure
She said Im so obsessed that Im becoming a bore, oh no
Ah, you think youre so pretty

Caught your hand inside the till
Slammed your fingers in the door
Fought with kitchen knives and skewers
Dressed me up in womens clothes
Messed around with gender roles
Dye my eyes and call me pretty

Moved out of the house, so you moved next door
I locked you out, you cut a hole in the wall
I found you sleeping next to me, I thought I was alone
Youre driving me crazy, when are you coming home

James

Space between and space inside
My four walls my shape defines

Youd better get over yourself
You gotta get out of the frame
Gotta learn to see yourself
A total stranger
You gotta get out of the frame
Gotta give yourself a brand new name
Gotta learn to see yourself
A total stranger

Its a crime in my childs eyes
To find out life is in disguise

Oh no , its gone
Its gone, nothing to hold me
Oh no , its gone its gone
Nothing to hold me

Calling ,calling, calling you to see through me

Saturday, August 12, 2006

Αρχεγονη σουπα

Απο τον τυπο:
Αναλύοντας την αρχέγονη σούπα

Τα είδη μικροοργανισμών που ζουν στους ωκεανούς είναι εκατοντάδες φορές περισσότερα από ό,τι νόμιζαν οι βιολόγοι, αποκαλύπτει η ανάλυση δειγμάτων από τον Ατλαντικό και τον Ειρηνικό.
Δεδομένου ότι στα υδροθερμικά φρεάτια οι συνθήκες είναι παρόμοιες με αυτές που επικρατούσαν στην αρχέγονη Γη, τα εξωτικά αυτά μικρόβια αποτελούν παρακαταθήκη βιοποικιλότητα από τις απαρχές της εξέλιξης, επισημαίνουν οι επιστήμονες.
Σε περίπτωση μαζικής καταστροφής, για παράδειγμα λόγω κλιματικής αλλαγής ή πρόσκρουσης αστεροειδή, τα μικρόβια αυτά θα μπόρούσαν να επανακαταλάβουν τον έλεγχο του πλανήτη και να διατηρήσουν λειτουργίες όπως η ανακύκλωση του άνθρακα και του αζώτου.

Chuck Palahniuk:
You are not special. You are not a beautiful or unique snowflake. You're the same decaying organic matter as everything else.
We are all part of the same compost heap.
On a long enough timeline, the survival rate for everyone drops to zero.
Only after disaster can we be resurrected.
You're the all-singing, all-dancing crap of the world.

Friday, August 11, 2006

Marion

Δεν υπαρχει χρονος να πας πουθενα
Μιλαω συχνα με τον εαυτο μου γιατι ντρεπομαι
Καμια φορα πρεπει να κρεμαστεις για να ζησεις
Περιεργο, δε νιωθω τιποτα
Επιτελους στην πολη θα μαθω ποια ειμαι, ποια εγινα
Συνηθως εχω πολυ επιγνωση για να στεναχωριεμαι
Περιμενα μια αιωνιοτητα για μια κουβεντα αγαπης και μετα εφυγα
Το βλεμμα ενος ζωου χαμενου στο δασος

Damiel

Εφτασε στην κορυφη για κερασια, ενθουσιασμενος οπως και σημερα
ντρεποταν μπροστα σε ξενους, το ιδιο και σημερα.
Περιμενε το πρωτο χιονι κι ακομη ετσι περιμενει.

Οταν το παιδι ηταν παιδι περπατουσε με τα χερια ανοιχτα.
Ηθελε το ρυακι να 'ναι ποταμι, το ποταμι χειμαρρος
και η λιμνουλα θαλασσα

"Ψαχνοντας τον δικο μου Αγγελο"