Περιεργη συνηθεια το σωμα.
Το σκεφτεσαι, το αντιγραφεις, το αναπλαθεις
κι ομως παλι σου λειπει,
οταν μενει μονο η σκεψη,
αδυναμη.
Το συνηθιζεις.
Η μεγαλυτερη απωλεια απ' ολες τις μνημες
δε μπορει πια ν' ανακληθει.
Eνας ωκεανος απο εικονες του παρελθοντος
εξαφανιζεται.
