Gute nacht Ulrich

Παντοτε ντροπαλος, με ματια υγρα, σχεδον βουρκωμενα

δεν μιλουσε πολυ, οι γνωστοι του τον διαβαζαν σαν ανοιχτο βιβλιο

ή τουλαχιστον ετσι νομιζαν

πως ηταν εκφραστικος απο τη φυση του χωρις να ειναι αναγκασμενος να μιλαει

τα βραδια ομως νοικιαζε φτηνα γυναικεια σωματα

μοναχα για να τους μιλαει

βασανιστης ερωτευμενος με το θυμα του

να χωνεται στη ζεστασια τους

και να τα κοιταει με ματια διαφορετικα απο αυτα που φορουσε ολη τη μερα

με οικτο για τον ιδιο του τον εαυτο.

Last dusk on earth

Οι παρενεργειες μιας θεραπειας.
Αλλοιωση της σκεψης.
Σε σκεφτομαι.
Εισαι μονη πανω στο καραβι και δεν ξερεις που πηγαινεις.
Δεξια σου βλεπεις φωτιες, αλλα δε διασχιζεις τη Γη του Πυρος.
Σου λειπω.
Ο εγκεφαλος ομως προτιμα να σκαρφαλωνει ψηλοτερα απο το να ερθει κοντα σου.

Βρηκα ενα νεκρο εξω απο την πορτα το πρωι.
Εκλεισα τα ματια και περασα πανω του.
Ετσι συνεχισα να περπαταω.

Εικονες

Don't look back

Ο Κριστοφ δεν ηταν παιδι θαυμα.

Εκανε περισσοτερα λενε.

Πριν λιγα χρονια καποιοι ειπαν οτι θα ειναι ενας απο τους ανθρωπους που θα επηρεασουν το μελλον.

Περιφεροταν αναμεσα στους πιο ευφυεις και τους πουλουσε την ιστορια του.

Κατευθυνε το μελλον τους και το γνωριζαν.

Με εβαλε στον κοσμο του λαθραια, οπως στο Eyes wide shut.

Περπατουσα αναμεσα σε ανθρωπους με μασκες χωρις να γινω αντιληπτος.

Γνωριζαμε και οι δυο οτι δεν μπορουσε να συμβει.

Με οδηγησε σε ολα τα αποκρυφα μερη του κτιριου, ως εκει που γινοταν πραγματα τα οποια πιστευα οτι ηταν αδυνατα. Χωρις να περιγραφει.

Απλως αφηνε τα ματια μου να χορτασουν εικονες.

Γνωριζε ποσο πολυ αγαπαω τις εικονες.

Σαν ονειρο.

Απωλεια. Του ιδιου σου του εαυτου ή του αλλου σου μισου, οπως στο Devil’s advocate.

Ξερει οτι αφου μπηκε σ’ αυτο τον κυκλο, θα υπαρξουν απωλειες.

Κανενας κυκλος δεν ειναι ιδανικος. Καποιος πρεπει να πληρωσει.

Σε καθε πραξη θα χασεις κατι.

Ή θα το καταστρεψεις εσυ ο ιδιος. Οχι γιατι εισαι αυτοκαταστροφικος.

Ισως γιατι ειναι το μονο που σου εχει απομεινει να σε ικανοποιει, οπως στο American Psycho.

Εψαχνε αδηφαγος και ανικανοποιητος.

Προσωπικο

Πανε μερες τωρα που η ακρη του ματιου μου πιανει αστραπιαιες κινησεις εντομων.
Ποτε δεν προλαβαινω να τα δω ολοκληρα.
Εκτος απο τη σαρανταποδαρουσα που σκοτωσα πανω στο γραφειο
και την αραχνη στο ημερολογιο.
Δειγμα οτι το καλοκαιρι θα ερθει φετος, εστω και αργα.
Το αιματωμα στο κεφαλι συνεχιζει τις βολτες του,
απροσκλητος επισκεπτης, αγενης και θρασυς.
Χωρις να ειναι αυτος ο λογος,
σκεφτηκα για πρωτη φορα μετα απο χρονια την απουσια μου.
Ειχα συνηθισει να σκεφτομαι τη δικια σου.
Σημερα σκεφτηκα οτι καποτε τα ατομα που με συγκροτουν θα διασκορπιστουν
και δε θα ειναι πια εγω.
Μερος του υδρογονου θα διαφυγει της γηινης βαρυτητας,
εκπληρωνοντας το παιδικο μου ονειρο να γινω αστροναυτης.
Ο ανθρακας, το αζωτο κι ο φωσφορος
τροφη για βακτηρια, αλγη και φυτα.
Το οξυγονο, η μονη χαρουμενη προοπτικη,
ισως να μπερδευτει μες στον αερα
και να τρεχει ολη μερα αναμεσα σε στηθη γυναικων.
Θελω να μαθω γιατι καθενας ειναι διαφορετικος, μοναδικος.
Ποιος συνδυασμος χημικων και ηλεκτρικων σηματων δημιουργει αυτη τη σκεψη,
θα αναπαραχθει ξανα η ιδια;
Αυτο δε θα σημαινει επιστροφη στην προηγουμενη κατασταση,
δεν αναιρειται τοτε ο χρονος;
Αυτο ειναι το μυστικο.
Να αντιστρεψω τη διαδικασια της σκεψης,
μεχρι να ξανα γινω εμβρυο.

Ετσι αρχισε το ονειρο ρε Γιωργο.
Καθομασταν στο αμαξι, στο χειλος του γκρεμου,
εκει που συζηταμε παντα χαζευοντας την πεδιαδα,
τα φωτα της πολης και των μικρων χωριων.
Και ξαφνικα μαλακα, αφηνεις το χειροφρενο κι αρχιζω να γελαω.
Το εκανες εσυ, κι ομως εγω ημουν αυτος που δε φοβαται.
Μπερδεμενες συνειδησεις.

Κι ετσι τελειωσε.
Με κουκλες χωρις στομα.