Αγνος

Τότε θα ’ρχόμουνα γυμνός
αγνός, καθάριος, φως μου
και θα ξανάρχιζα απ’ αρχής
τον τόσο λάθος βίο μου.
Τότε σαν σπόρος μες στη γη
θα φύτρωνα στο χιόνι, 
το αγκάθι ανθός θα γίνονταν
για να μη σε πληγώνει.

Το βλέμμα του Οδυσσέα

Όταν γυρίσω 
θα γυρίσω με τα ρούχα και τ' όνομα ενός άλλου. 
Kανείς δε θα με γνωρίσει. 
Kι αν δε θα με γνωρίσεις και πεις «Δεν είσαι εσύ», 
θα σου δώσω σημάδια, να πιστέψεις. 
Tη λεμονιά στον κήπο σου. 
Tο ακρινό παράθυρο που μπάζει το φεγγάρι. 
Kι ακόμα, σημάδια του κορμιού και της αγάπης. 
Kι όταν ανεβούμε τρέμοντας στο παλιό δωμάτιο, 
ανάμεσα σ' ένα αγκάλιασμα κι ένα άλλο, 
ανάμεσα σ' ένα κάλεσμα κι ένα άλλο, 
θα σου διηγούμαι το «ταξίδι» όλη νύχτα 
κι όλες τις νύχτες που θα 'ρθουν. 
Aνάμεσα σ' ένα αγκάλιασμα κι ένα άλλο, 
ανάμεσα σ' ένα κάλεσμα κι ένα άλλο, 
όλη την ανθρώπινη περιπέτεια, 
την περιπέτεια που ποτέ δεν τελειώνει...

Elementary particles

I've always thought I'm a Michael, but I just realized I'm a Bruno.