Σεπτεμβρης

Προσπαθω ματαια να αναπαραστησω εκεινη τη στιγμη.
Σταματαω καθε φορα στο ιδιο σημειο.
Τα ματια σου διττα, δε μπορω να πω αν ειναι αθωα ή προστυχα.
Σου ζηταω αυτο που θελεις.
Σκαλιζω καθε πορο απ' το μικρο κορμι σου.
Απορροφω καθε εκκριση τους: φερομονες στον ιδρωτα.
Σε ρωταω κατι βρωμικο.
Αν λερωσες το σεντονι με τους χυμους σου
ή
αν θα σε πειραζε να σκισω το μικροσκοπικο σου εσωρουχο.
Μεχρι εκει.

Ralu

Αυτη ατημελητη, μποεμ, ειτε επιτηδευμενα κουλτουριαρικο στυλ, ειτε καταλοιπο της καταγωγης της απο χωρα του πρωην ανατολικου μπλοκ. Την τελευταια φορα που βρεθηκαν, εφυγε απο το δειπνο μολις τον ειδε, χωρις να αποχαιρετησει κανεναν.

Αυτος περιποιημενος, με παλιομοδιτικο, συντηρητικο στυλ, φοβισμενο ντυσιμο. Αυτη τη φορα δε θα αισθανοταν τα ποδια του μολυβι οταν θα την εβλεπε να γυρνα την πλατη της και να απομακρυνεται. Θα ετρεχε πισω της, θα της αρπαζε το χερι και θα της ελεγε "ελα μαζι μου".

Οδηγουσε αργα σε αδειους δρομους με ψηλα κτηρια, αδεια γραφεια.
- Θελεις να παρουμε αλκοολ και να πιουμε μεχρι να μεθυσουμε;
- Δε θα το εκανα αυτο μαζι σου; Γιατι θελεις να μεθυσεις;
- Θυμαμαι οτι ετσι μπορουσα καποτε να δημιουργω, να νιωθω.
- Ισως να μην το χρειαζεσαι αλλο. Δοκιμασε με.

You are a traitor, and for a green island,
have betrayed, yes, betrayed your native
land,
abandoned all our songs and sacred
icons,
and the pine tree over a quiet lake.

— Green Island

Εικοσι

Την μυρισα ξανα.
Στα κρυφα.
Μετα απο δεκα χρονια.
Δε με καταλαβε.
Ή προσποιηθηκε πως δε με καταλαβε.

Πώς μου ειχε διαφυγει;
Πώς εγινε να μην το προσεξες;
Πώς σου διεφυγε ο ερωτας;
Πώς εχασες το δρομο;

Ιχνη σου κολλησαν στα ρουχα μου.
Καθε ανασα που παιρνω και σε μυριζω
σαν καυσιμο για την επομενη μερα.