Paris

Κανονας Δημοσιας Υγιεινης:
Απαγορευεται η ανθρωπινη επαφη μεσω των ματιων.

Ετων 18: Μολις τοποθετησε την ταυτοτητα στον εγκεφαλο της.
Συνδεμενη με καποιον κεντρικο υπολογιστη που καταγραφει καθε σκεψη, καθε συναισθημα και καθε πραξη της.
Καθε φορα που κοιταζει καποιον, ενεργοποιειται και το βλεμμα απομακρυνεται.

Ετων 36: Κλεινει το δευτερο τεταρτο της ζωης της.
Το εκανε απο μικρη. Χωρισε τη ζωη της σε τεσσερα κομματια.
18 χρονια το καθενα. 72 χρονια ο μεσος ορος ζωης...

Ωστοσο... “καποια πραγματα ακομη δεν μπορω να τα εξηγησω.
Οπως αυτο.
Ο νομος λεει οτι απαγορευεται να κοιταζεις ανθρωπους που δεν γνωριζεις στα ματια.
Ο προσωπικος σου επεξεργαστης-αισθητηρας αντιλαμβανεται την επαφη και δινει εντολη στον εγκεφαλο να αποφυγει τα ανθρωπινα ματια.
Ακριβως 18 χρονια απο τοτε που μου τοποθετησαν το προσωπικο μου τσιπ.
Δεν εχω αισθανθει ποτε τιποτα. Εχω κοιταξει πολλες φορες, πολλα ματια αγνωστων.
Στο μετρο, στο λεωφορειο, στα πολυκαταστηματα.

Δεν λειτουργει σωστα.
Μου ειναι αγνωστοι.
Θελω να τους φωναξω ‘κοιταξτε με...μπορειτε...δε θα γινει κατι’.
Πως γινεται να τους ξερω, αφου δεν τους θυμαμαι…”.

“Ισως να σχετιζεται με αυτο:
Οταν εχω οργασμο το αριστερο μου ματι τρεμοπαιζει,
το νευρο χτυπαει αλυπητα δυο φορες καθε δευτερολεπτο
σαν ενα προσωπικο χρονομετρο, δεν εχω τον ελεγχο του.”