Υγρη νυχτα
οταν πεφτει για υπνο
υποψια βροχης
αμιλητα προσωπα ξεχυνονται απο τα κτιρια
υποπτο σκοταδι, αφυσικο
δε μπορει να φανταστει τη γιορτη οταν κοιμαται.
Οι γυναικες που βλεπει στα ονειρα του
σειρηνες μαγνητικες, κυνηγημενες
με ανεμους ακολουθια του ουρλιαζουν
σε ακατανοητη γλωσσα.
Ο ηχος δε μεταδιδεται
τον ακολουθουν παντα στο δρομο
δεν κρυβονται
ειναι ερωτευμενες μαζι του
με κινηση κυματος, τηγμενες φιγουρες.
Χιλιαδες βελονες του τρυπανε το κεφαλι
οχι σαν φωνες.
Ποιο ειναι το τελος;
Κλεινει τα ματια απο τον πονο;
Ουρλιαζει κι ας ξερει πως δε μπορει να ακουστει;
Για να τις διωξει.
The story I'm going to tell, is not my story. It is the story of someone, who is telling a story which is very similar to his own. The dream I will remember, won't be mine. It's the dream of someone who remembers a dream, that is very similar to his own. I think of stories I like to make stories. To tell them. I know this must sound like the dream of little Iasonas. What will he be when he grows up. When I wake up, it'll happen again. It'll start all over...
Tuesday, September 25, 2007
Καληνυχτα
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment