Αποψε εβαζε τη στολη του. Ντυνοταν ανδρας. Τα αλλαζε ολα. Φορουσε τα επιβλητικα του ματια. Τα χειλη του, σαν πεταλο τριανταφυλλου. Ενιωθε να μπορει να σαγηνευσει τα παντα στο περασμα του, να ξελογιασει οτι πιο αγνο και αθωο εβρισκε μπροστα του, απλα για να αποδειξει στις εμμονες του οτι δεν υπαρχουν ή ακομη κι αν υπαρχουν, οτι δεν τον χαρακτηριζουν πραγματικα. Εβλεπε ηδη δυο γυναικες να του ετρωγαν τη σαρκα σαν οξινος μανδυας.
Ως ζωντανη υπαρξη δεν μπορει παρα να ειναι μακρυα απο συνθηκες ισορροπιας.
Ξανα στην προηγουμενη ιστορια.
Αμαζονες που μιλουσαν ακατανοητα.
No comments:
Post a Comment