A.C.

Κοψε κομματια, ξανα κολλησε τα

σε εχω φτιαξει οπως σε θελω.

Κατι καλυτερο ηθελα να κανω με σενα

αλλα το 'φαγε ο χρονος.

Οταν σε δω ισως.

Ημερολογιο Καταστρωματος: Η μονη της ζωης του φωτογραφια

Λιγες ωρες πριν σαλπαρουμε για τα νησια Φεροες

αποφασιζω να κανω κατι που απεφευγα χρονια.

Μολις εχω συναντησει το πιο ομορφο κητος στον κοσμο

και αναρωτιεμαι ποτε αρχισαν καποια πραγματα οπως αυτο.

Καπου στα πρωτα χρονια στο σχολειο οταν εμενα ξυπνιος

ονειρευομουν με ανοιχτα τα ματια

οτι ζω πανω σε ενα τεραστιο ζωο, καποτε ανθρωπος

κλεισμενο σ’ ενα στενομακρο παραπηγμα

ανικανο να κινηθει.

Καποιες φορες εμπαινα μεσα του σαν τον Πινοκιο

κι ακολουθουσα τη ροη της θαλασσας.

Βεβαια ηταν και κατι ακομη.

Η συχνη παραποιηση των εικονων

και η κατασκευη φανταστικων.

Ετσι μπορει να αναφερω τη λεξη ‘κητος’ ή την πορεια στο χαρτη

και να μιλαω για κατι τελειως διαφορετικο.

Αντι ποιηματος

Had hat head by Betterwithoutme

Nothing like a good shit! Do you believe in God? That's the wrong question. Does God believe in us? I once had a friend called Grunwalski. We were sent to Siberia together. When you go to a Siberian work camp, you travel in a cattle car. You roll across icy steppes for days, without seeing a soul. You huddle to keep warm. But it's hard to relieve yourself, to take a shit, you can't do it on the train, and the only time the train stops is to take on water for the locomotive. But Grunwalski was shy, even when we bathed together, he got upset. I used to kid him about it. So, the train stops and everyone jumps out to shit on the tracks. I teased Grunwalski so much, that he went off on his own. The train starts moving, so everyone jumps on, but it waits for nobody. Grunwalski had a problem: he'd gone behind a bush, and was still shitting. So I see him come out from behind the bush, holding up his pants with his hands. He tries to catch up. I hold out my hand, but each time he reaches for it he lets go of his pants and they drop to his ankles. He pulls them up, starts running again, but they fall back down, when he reaches for me.

Εικονοπλαστης

Indecent Decency by Miuaw

Ανθρωποι που εχουν υπαρξει μονο μεσα στις εικονες τους.

Εικονες που συλλαμβανουν την κινηση

με σωματα σε ηλιθια σταση.

Σε μια φωτογραφια θελεις να καθεσαι ακινητος

εδω μεσα δεν μας ξερει κανεις

μπορουμε να λεμε οτι θελουμε χωρις να μας καταλαβαινουν.

Μοτσαρτ... Μοτσαρτ... ελα ‘δω

ξεχασες να ντυθεις

δεν αισθανεσαι αμηχανα να στεκεσαι χωρις ρουχα διπλα μου;

-Τι βλεπεις στον υπνο σου;

-Ειναι σκηνη απο κινηματογραφικη ταινια.

Δεν ξερω αν εχει γυριστει ακομη ή οχι.

Καποιος μπαινει στο σπιτι μου και δεν γνωριζει οτι εχει ερθει ξανα.

-Κατι μου θυμιζει. Ποιος απο τους δυο εισαι;

-Το μονο που ξερω ειναι οτι θα προτιμουσα να βγαλω

τον εγκεφαλο απο μεσα μου.

Εχω δει εκατομμυρια προσωπα.

Θα πρεπει να σταματησουν να φωτογραφιζουν,

τουλαχιστον προσωπα.

Μονο σωματα, σαν κι αυτο.

Ενας μικρος στηθοδεσμος.

Ενα στηριγμα περιττο, στολιδι περισσειο.

-Νομιζω θα ηταν καλυτερα αν το αφαιρουσαμε κι αυτο.

-Σιγουρα. Ας το χρησιμοποιησουμε για τελευταια φορα

και θα το εξαφανισουμε αμεσως μετα.

Anatomy of hell

I wanted to start all over again, from the very beginning.
This time fully aware of what I was doing.
I didn't want to admit that life isn't like that.
That nothing can be done all over again.

The P.

-Would you lie down, pretend you’re swimming?
-And what do you do?
-I dance. I worship you.