Λιγες ωρες πριν σαλπαρουμε για τα νησια Φεροες
αποφασιζω να κανω κατι που απεφευγα χρονια.
Μολις εχω συναντησει το πιο ομορφο κητος στον κοσμο
και αναρωτιεμαι ποτε αρχισαν καποια πραγματα οπως αυτο.
Καπου στα πρωτα χρονια στο σχολειο οταν εμενα ξυπνιος
ονειρευομουν με ανοιχτα τα ματια
οτι ζω πανω σε ενα τεραστιο ζωο, καποτε ανθρωπος
κλεισμενο σ’ ενα στενομακρο παραπηγμα
ανικανο να κινηθει.
Καποιες φορες εμπαινα μεσα του σαν τον Πινοκιο
κι ακολουθουσα τη ροη της θαλασσας.
Βεβαια ηταν και κατι ακομη.
Η συχνη παραποιηση των εικονων
και η κατασκευη φανταστικων.
Ετσι μπορει να αναφερω τη λεξη ‘κητος’ ή την πορεια στο χαρτη
και να μιλαω για κατι τελειως διαφορετικο.
No comments:
Post a Comment