Ειναι μια πολη στο ονειρο μου.
Εχω ζησει αρκετα χρονια εκει.
Επιστρεφω αλλα τιποτα δεν ειναι πια το ιδιο.
Τα κτιρια ψηλοι, μαρμαρινοι ογκοι.
Στη μεγαλη λεωφορο εχουν βαλει εξι λωριδες,
δεν επιτρεπουν ομως σε κανεναν να τις χρησιμοποιει.
Οι ανθρωποι απλα κοιτουν μεσα στο δρομο απο τα καγκελα
ψαχνοντας ισως για καποιους ή κατι που εχασαν.
Πολυ σπανια περναει ενα τρενο σε μια απο τις λωριδες
κανεις ομως δεν προλαβαινει να το δει.
Το αντιλαμβανομαι μονο απο τον ηχο και τον αερα
που αφηνει αφου χαθει στο σκοταδι.
