Wednesday, October 02, 2013

Θεσσαλονικη II

Και τι δεν έχω υποσχεθεί και τι δεν έχω 'τάξει, 
μα τα σαράντα κύματα μου φταίνε και ξεχνώ

Το δαχτυλίδι που 'φερνα μου το 'κλεψε η Οράγια

τον παπαγάλο μάδησε και έπαψε να μιλεί.


Τίποτα στα χεράκια μου, μάνα μου, δε φτουράει

έρωτας, μαλαματικά, ξόμπλια και φυλαχτά.
Σιχαίνομαι το ναυτικό που εμάζεψε λεφτά
εμούτζωσε τη θάλασσα και τηνε κατουράει.


Της Σαλονίκης μοναχά της πρέπει το καράβι
να μην τολμήσεις να τη δεις ποτέ από τη στεριά.
Κι αν κάποια στην Καλαμαριά πουκάμισο μου ράβει, 
μπορεί να 'ρθω απ’ τα πέλαγα με τη φυρονεριά.