και δεν παιρνει τιποτα ο ενας απ’ τον αλλον.
Γιατι ο ερωτας ειναι ο πιο δυσκολος δρομος να γνωριστουν.
"Το μονο που με τρομαζει ειναι ο θανατος", ελεγε
"θα ‘θελα να ζησουμε αιωνια εμεις οι δυο".
Και μες στην καμαρα εμενε ο ραγισμενος ηχος της φωνης της
κι η σκοτεινη απειλη του απροσιτου: αιωνια, αιωνια, αιωνια.
Ειχαμε τοσο αναγκη απ’ αυτο το παθος που μας εξουθενωνε
κι ας νιωθαμε στο βαθος πως εμεις το σπρωχνουμε ως την υπερβολη
σα δυο ασημαντους, θλιβερους θεατρινους που παιζοντας καποτε
μια μεγαλη, παραφορη σκηνη του Σαιξπηρ
ειναι οτι πιο ομορφο εχουν ζησει
σ’ ολη τους τη ζωη.
Θα πετανε απο πανω τους ολη τη μοναξια
Και θα φυσαει και θα παρασερνει τα σεντονια και τη μνημη
ωσπου μια καταιγιδα απο κραυγες, αστρα, παπαρουνες και φιλια
θα ξεσπασει ασυγκρατητη σαρωνοντας το χρονο-βοηθεια...
No comments:
Post a Comment