Perfect sense

Περιεργη συνηθεια το σωμα.

Το σκεφτεσαι, το αντιγραφεις, το αναπλαθεις

κι ομως παλι σου λειπει,

οταν μενει μονο η σκεψη, 

αδυναμη.

Το συνηθιζεις.

Η μεγαλυτερη απωλεια απ' ολες τις μνημες 

δε μπορει πια ν' ανακληθει.

Eνας ωκεανος απο εικονες του παρελθοντος

εξαφανιζεται.

Rosebud

... a man who got everything he wanted
and then lost it.

Maybe Rosebud was something he couldn't get,
or something he lost.

Anyway, it wouldn't have explained anything...
I don't think any word can explain a man's life.

No, I guess Rosebud is just a...
piece in a jigsaw puzzle...
a missing piece.

I don't think about you?

Multistability

The memory of a memory.

or

A memory of the memory.
-------------------------------------
Η αναμνηση μιας μνημης

ή

Μια αναμνηση της μνημης
-------------------------------------

Κινειται αυλος
χωρις ν' αφηνει ιχνη.

Καποιοι μπορουν να τον βλεπουν
μεσα στη γυαλινη
αιωρουμενη σφαιρα του
να περιφερεται κοιτωντας πισω του
καθε δυο-τρια βηματα
ελπιζοντας οτι θ' αναγνωρισει
καποιο σημαδι της υπαρξης του.

Useful words

restart-refresh-reboot

reform-readjust-realign

reconstruct-recreate-reassemble

Good weather for airstrikes

I slide forward
through my head
I think half way
backwards
see myself sing
the anthem we wrote together.
We had a dream
we had everything
we rode to the end of the world
we rode searching
climbed skyscrapers
which later exploded.
The peace was gone
balance leaks out
I fall down
slide forward
through my head.
I always return to the same place
total silence
no answer
(but)

the best thing God has created
is a new day.

Ομορφος καιρος για βουτιες

Γλυστραω μπροστα

μεσα απο το κεφαλι μου το ιδιο,

σκεφτομαι μεχρι τη μεση

επιστρεφω παλι πισω,

βλεπω τον εαυτο μου να τραγουδαει

τον υμνο που γραψαμε μαζι.

Ειχαμε ενα ονειρο,

ειχαμε τα παντα

οδηγησαμε μεχρι το τελος του κοσμου

ψαχνωντας

σκαρφαλωσαμε ουρανοξυστες

που αργοτερα καταστραφηκαν.

Η ηρεμια εφυγε

η ισορροπια χαθηκε.

Πεφτω

γλυστραω μπροστα

αναμεσα απο το κεφαλι μου.

Παντα επιστρεφω στο ιδιο μερος

απολυτη σιωπη

καμια απαντηση,

(αλλα)

το καλυτερο πραγμα που ο Θεος δημιουργησε

ειναι η επομενη μερα.

Πεμπτη 28 Ιουλιου 2011

Περπαταω για μηνες αναμεσα στα χαλασματα

μιας κατεστραμμενης πολης.

Η σκονη μυριζει διαρκως φρεσκια

κι εσυ ξαφνικα μου προσφερεις

μια χουφτα χωμα

απ' οτι απομεινε στα συντριμμια του κτηριου

που καποτε μαζευοταν τα ονειρα

και λεγανε ιστοριες απο τη ζωη μας.

Ελευθερη μεταφραση (Μ. Μπενεντετι)

Η μοναξια μου ειναι τοσο πολυκοσμη,

γεματη απο νοσταλγια

και προσωπα δικα σου

απο παλιους αποχαιρετισμους

και φιλια για καλωσηρθες

καποιον να φευγει

και καποιον να μενει πισω.

Ειναι τοσο πολυκοσμη

που μπορω να την οργανωσω

σαν μια παρελαση

ανα χρωμα, μεγεθος και υποσχεσεις

ανα περιοδο, αισθηση του αγγιγματος και γευσεις.

Δεν τρεμω πλεον

να αγκαλιασω τις απουσιες σου,

με παρακολουθουν και με βοηθουν

με το προσωπο μου το δικο σου.

Ειμαι γεματος σκιες

απο νυχτες κι επιθυμιες

απο γελια κι απο μια καταρα.

Οι προσκεκλημενοι μου μαζευονται,

μαζευονται σαν ονειρα

με καινουριες εχθρες

κι ελλειψη ειλικρινειας.

Τους εξορκιζω...

Θελω να μεινω μονος,

με το προσωπο μου το δικο σου.

Αλλα το προσωπο σου χανεται

ματια της αγαπης που πλεον δεν αγαπουν.

Σαν φαγητο που ψαχνει

για την πεινα του... για παντα.

Μου καταστρεψαν τη μερα.

Οι τοιχοι φευγουν

η νυχτα παραμενει.

Η νοσταλγια φευγει

τιποτα δεν παραμενει.

Το προσωπο μου το δικο σου κλεινει τα ματια του.

Ερημωμενη μοναξια.

Δε σε θυμαμαι.

Πες μου την τελευταια σου ελπιδα.

Σου χρωσταω την τελευταια μου σκεψη.

Ελπιδα... τοσο γλυκια,

τοσο ομορφη, τοσο θλιμμενη.

Μια τοσο αδυναμη υποσχεση ειναι αχρηστη.

Πρεπει να μετρησουμε τους εαυτους μας.

Μια τοσο αδιαφορη ελπιδα ειναι αχρηστη.

Προσεκτικος θυμος... τοσο αχρηστος.

Σοφος θυμος... τοσο αχρηστος.

Εισαι μονη, ειμαι μονος.

Ειμαστε ομοιοι.

Η μοναξια μπορει να καψει.

Μην με αγαπας.

Parallelism

Δημιουργεις πολλες παραλληλες ιστοριες ή και ζωες ακομη

και γλιστρας μεσα τους

αλλοτε σαν πρωταγωνιστης,

αλλοτε σαν παρατηρητης.

Ετσι υποκαθιστας την απουσια της.

Αργοτερα, διαπιστωνεις πως

δεν μπορεις να δημιουργησεις καινουριες μνημες.

(το παρον και το μελλον)

Φανταζει σαν μια διαρκης επαναληψη

οσων εχεις περασει ηδη.

Κι εστω κι ετσι, με την ψευδαισθηση της μνημης

κατω απο τους αυτοκινητοδρομους μιας μεγαλουπολης

παρακολουθεις τον ακροβατη να ισορροπει σ' ενα τεντωμενο σκοινι,

δεκα μετρα πανω απο το εδαφος.

N.K.

Η δερματοστιξια, συνηθεια αποκλειστικα των ναυτικων παλιοτερα,

αποτελουσε μια απελπιδα προσπαθεια

να καρφωσουν τις σκεψεις στο κορμι τους

και να τις αποβαλλουν απ' το μυαλο.

Οχι πως δουλευε,

μα τι αλλη ελπιδα εχεις να ξεχασεις.

"all I'm doing now is listening for patterns in the sound

of an endless, static sea..."

Ασκήσεις χρονικής αντικατάστασης

Στο παρελθόν γελούσαμε
Στο παρόν κλαίμε

Στο παρελθόν τρέχαμε
Στο παρόν κουρνιάζουμε

Στο παρελθόν χαιρόμασταν
Στο παρόν θρηνούμε

Στο παρελθόν αγαπούσαμε
Στο παρόν θυμώνουμε

Στο παρελθόν ζούσαμε
Στο παρόν πεθαίνουμε

Metropia

A voice in your head talking to you.
It is not yours.

Okay... It's me.
It is only in my head.
No one can be inside my head.
It comes from me.
I do not breathe as I should. If I
breathe better, so it will disappear.


Calm.
Do you think they are your thoughts?
You can trust me.
Nobody can hear your thoughts.

Time - Shi gan

That's what I want to.

Do I look happy?

But I'm sad strangely.

My heart is gonna boom up.

El pasado-Το περασμα

Πάλι αυτή η εικόνα.

Μέσα στη μπανιέρα,

κουλουριασμένη σαν έμβρυο

μέσα σε πλακούντα ή

κουκούλι μεταξοσκώληκα,

προφυλάσσοντας το κεφάλι

από το θυμό και την

αλύπητη μανία μου.

Δεν καταλαβαίνω αν περιμένεις ένα χάδι,

έστω και σκληρό

ή

απλά έκλεισες τον γενικό διακόπτη

σαν σε ένα στάδιο μεταμόρφωσης,

παραίτησης,

δεν αντιδράς στις λέξεις.

Ο καθρεφτης του χρονου και της μνημης

Ζησε στο σπιτι,

κι αυτο θα σταθει ορθιο.

Θα καλεσω οποιονδηποτε αιωνα,

θα περπατησω μεσα του

και θα χτισω ενα σπιτι μονος μου...

Παιδικες μνημες οι οποιες για χρονια δε με αφηναν σε ησυχια,

ξαφνικα εξαφανιστηκαν.

Σαν να ειχαν λυωσει.

Και στο τελος
σταματησα να ονειρευομαι για το σπιτι

που ειχα ζησει τοσα χρονια πριν.

Μεταφραση

Την παιρνω μαζι μου παντου.
Ειναι τοσο ομορφη που μπορει να σπασει
την καρδια ενος αντρα μ' ενα βλεμμα,
μια περηφανη κινηση του ωμου της.


Μου λεει οτι θα πεθανει νεα.
Της λεω οτι ολες οι ομορφες γυναικες εχουν την ιδια
εμμονη. Η μικρη διαρκεια ειναι το γνωρισμα
της ομορφιας, σφραγιζοντας την μεσα σε στοματα ανδρων.


Την παιρνω μαζι μου παντου.
Εχει το ασπλαχνο βλεμμα μιας θεας.
Ολοι οι ανδρες που την βλεπουν
θελουν να ζησουν τις ρημαγμενες τους ζωες για παντα.

I take my Anna everywhere

I take my Anna everywhere.
She is so beautiful she can break
a man's heart with a look,
the proud thrust of her shoulder.

She tells me she will die young.
I tell her all beautiful women have the same
premonition. Brevity is the stamp
of beauty, sealing it in the mouths of men.

I take my Anna everywhere.
She has the unpitying gaze of a goddess.
All the men who see her
want to live their wrecked lives forever.

I.L.

Pure

#6 Marko

I lack method.

I am trying to strip away

as much as possible.

I'm searching for purity.

Truth.

And it's rather difficult.

I would like to have the courage

to abandon myself to love.

Venus and Adonis is about

a woman who wants to love -

- and a man

who does not and dares not.

5:59

When time stopped.

When I got stuck

in a loop of memories and nightmares.

#5 Jens

Make use of time,

let not advantage slip;

Beauty within itself

should not be wasted ...

I can't figure out what I've done.

Or what other people have done.

Or if I've fallen into a trap.

Or if I've done the right thing.

We'll communicate like in the old

days; be like we once were.

We must think more simply.

We must rediscover joy.

We must find some

of what we used to share.

#4 Eva

Don't destroy yourself

to punish me.

I am just trying to bridge

the gap I feel between us.

I don't intent to live

with a guilty conscience.

-What does her decision

not to see you mean to you?

-I don't know what it means.

But at some point I'll give up.

I can't fight any more.

I have done what I can.

I have made mistakes

I shouldn't have made.

I didn't mean to.

But what's done is done.

I can't change the past.

I know you want to be left in peace

so I will leave you alone.

From now on 

we'll have nothing to

do with each other, OK?

Sharpened

#2 Tanja

Try to learn to live without him.

When he says he's quitting the stage,

don't believe him.

He will never quit the stage.

The stage is his life.

There is no room for anything else.

And you will play a minor part

in your own life and on stage.

#1 Jacob

It goes the wrong way.

Love should go backwards.

It should start with a broken heart.

By being left forever.

Why not just get it over with?

After that we have the blazing row

where I force you to choose.

But the next morning we wake up

and everything is OK.

We have breakfast in bed.

Stay naked till late afternoon.

And all our feelings

are superficial.

Then we fall in love.

Everything is a game.

And we focus more and more on

our preparations for the great event:

First sight.

It happens.

Suddenly there we are.

We see each other for the first time.

- "Hi."

- You say.

"Hi" I say.

And I turn around

and I've never met you.

And I am free.

Delicate crime #2

I don't need a phrase.
I need a word.
Mistakes.
I'm a man who has always lived
life in the third person.
Until recently...
Not really long ago...
before seeing you,
hearing your words...
I was someone who lived life
in a simple manner.
I looked to the world as
someone who was immunized.
And now...
the more I try to dodge
the image of your face...
of your mouth...
the deeper it enters my soul.

Delicate crime #1

The play, scene after scene,
strips itself.
Everything becomes a frenzy of ins
and outs for the impersonation.

The actors do suffer,
but the audience suffers even more.

Falling Sky

Himmelfall

Performances

Forestillinger

Brooklyn (NY)

Κατι πρεπει να κανω

Paraiso Travel

Reassembly

It's just a life.

My life.

It's not supposed to be hard.

But it still hurts.

That's how it always ends.

But I'm still here.

Not like that.

All alone.

Cochinillas

I have a vast imagination.

Enough for several worlds.

That can't harm anybody.

I'm a complex being.

Half man, half angel.

That is, I'm half alive

and half dead.

Even if it's just a memory

lost in the vastness...

...like the woodlouse

under the earth...

...like the Earth

in the midst of the cosmos...

...like a tiny particle

in the depth of your imagination.

I'll live here,

if you don't forget me.