Άντρας που δεν εκάτεχε

Έσβησ' αέρας το κερί που κράτουνα στην χέρα
κι είναι για μένα η ζωή, σκοτάδι νύχτα μέρα.

Άντρας που δεν εκάτεχε τα μάτια του πως κλαίνε
αγάπησε και τρέξανε σαν τού μωρού, που λένε.

The Weeping Meadow

Pinocchio

Ενα κητος, οχι απαραιτητα θαλασσιο,

που σου επιτρεπει να ζεις μεσα του, πανω του,

δινοντας σου λιγες συντομες ανασες καπου καπου

και λιγο αλμυρο νερο που ξεβραζει απο το ακροφυσιο του.

The end of senses

Eκει που πιστευαμε οτι 

η περιοδος των Παγετωνων ειχε περασει,

η παγωνια σιγα-σιγα εξαπλωνοταν,

η θερμοκρασια μειωνοταν σταδιακα.

Προσφατα ενας αριθμος αθικτων μαμουθ

βρεθηκε με το στομαχι τους γεματο

φρεσκο χορτο.

Το κρυο πρεπει να τα χτυπησε αποτομα.

Ετσι το σκοταδι κατεβηκε στη γη.

-

Ειναι σκοταδι τωρα.

Αλλα αισθανονται την ανασα του αλλου.

Και ξερουν ολα οσα πρεπει να ξερουν.

Φιλιουνται...

και νιωθουν τα δακρυα τους 

στο μαγουλο του αλλου.

Και αν υπηρχε καποιος που να μπορουσε να τους δει

τοτε θα μοιαζαν με φυσιολογικους εραστες

που χαιδευουν το προσωπο του αλλου.

Τα σωματα τους κοντα.

Τα ματια κλειστα.

Αγνοωντας τον κοσμο γυρω τους.

Γιατι ετσι η ζωη συνεχιζεται.

Καπως ετσι.