Rosebud

... a man who got everything he wanted
and then lost it.

Maybe Rosebud was something he couldn't get,
or something he lost.

Anyway, it wouldn't have explained anything...
I don't think any word can explain a man's life.

No, I guess Rosebud is just a...
piece in a jigsaw puzzle...
a missing piece.

I don't think about you?

Multistability

The memory of a memory.

or

A memory of the memory.
-------------------------------------
Η αναμνηση μιας μνημης

ή

Μια αναμνηση της μνημης
-------------------------------------

Κινειται αυλος
χωρις ν' αφηνει ιχνη.

Καποιοι μπορουν να τον βλεπουν
μεσα στη γυαλινη
αιωρουμενη σφαιρα του
να περιφερεται κοιτωντας πισω του
καθε δυο-τρια βηματα
ελπιζοντας οτι θ' αναγνωρισει
καποιο σημαδι της υπαρξης του.

Useful words

restart-refresh-reboot

reform-readjust-realign

reconstruct-recreate-reassemble

Good weather for airstrikes

I slide forward
through my head
I think half way
backwards
see myself sing
the anthem we wrote together.
We had a dream
we had everything
we rode to the end of the world
we rode searching
climbed skyscrapers
which later exploded.
The peace was gone
balance leaks out
I fall down
slide forward
through my head.
I always return to the same place
total silence
no answer
(but)

the best thing God has created
is a new day.

Ομορφος καιρος για βουτιες

Γλυστραω μπροστα

μεσα απο το κεφαλι μου το ιδιο,

σκεφτομαι μεχρι τη μεση

επιστρεφω παλι πισω,

βλεπω τον εαυτο μου να τραγουδαει

τον υμνο που γραψαμε μαζι.

Ειχαμε ενα ονειρο,

ειχαμε τα παντα

οδηγησαμε μεχρι το τελος του κοσμου

ψαχνωντας

σκαρφαλωσαμε ουρανοξυστες

που αργοτερα καταστραφηκαν.

Η ηρεμια εφυγε

η ισορροπια χαθηκε.

Πεφτω

γλυστραω μπροστα

αναμεσα απο το κεφαλι μου.

Παντα επιστρεφω στο ιδιο μερος

απολυτη σιωπη

καμια απαντηση,

(αλλα)

το καλυτερο πραγμα που ο Θεος δημιουργησε

ειναι η επομενη μερα.

Πεμπτη 28 Ιουλιου 2011

Περπαταω για μηνες αναμεσα στα χαλασματα

μιας κατεστραμμενης πολης.

Η σκονη μυριζει διαρκως φρεσκια

κι εσυ ξαφνικα μου προσφερεις

μια χουφτα χωμα

απ' οτι απομεινε στα συντριμμια του κτηριου

που καποτε μαζευοταν τα ονειρα

και λεγανε ιστοριες απο τη ζωη μας.

Ελευθερη μεταφραση (Μ. Μπενεντετι)

Η μοναξια μου ειναι τοσο πολυκοσμη,

γεματη απο νοσταλγια

και προσωπα δικα σου

απο παλιους αποχαιρετισμους

και φιλια για καλωσηρθες

καποιον να φευγει

και καποιον να μενει πισω.

Ειναι τοσο πολυκοσμη

που μπορω να την οργανωσω

σαν μια παρελαση

ανα χρωμα, μεγεθος και υποσχεσεις

ανα περιοδο, αισθηση του αγγιγματος και γευσεις.

Δεν τρεμω πλεον

να αγκαλιασω τις απουσιες σου,

με παρακολουθουν και με βοηθουν

με το προσωπο μου το δικο σου.

Ειμαι γεματος σκιες

απο νυχτες κι επιθυμιες

απο γελια κι απο μια καταρα.

Οι προσκεκλημενοι μου μαζευονται,

μαζευονται σαν ονειρα

με καινουριες εχθρες

κι ελλειψη ειλικρινειας.

Τους εξορκιζω...

Θελω να μεινω μονος,

με το προσωπο μου το δικο σου.

Αλλα το προσωπο σου χανεται

ματια της αγαπης που πλεον δεν αγαπουν.

Σαν φαγητο που ψαχνει

για την πεινα του... για παντα.

Μου καταστρεψαν τη μερα.

Οι τοιχοι φευγουν

η νυχτα παραμενει.

Η νοσταλγια φευγει

τιποτα δεν παραμενει.

Το προσωπο μου το δικο σου κλεινει τα ματια του.

Ερημωμενη μοναξια.

Δε σε θυμαμαι.

Πες μου την τελευταια σου ελπιδα.

Σου χρωσταω την τελευταια μου σκεψη.

Ελπιδα... τοσο γλυκια,

τοσο ομορφη, τοσο θλιμμενη.

Μια τοσο αδυναμη υποσχεση ειναι αχρηστη.

Πρεπει να μετρησουμε τους εαυτους μας.

Μια τοσο αδιαφορη ελπιδα ειναι αχρηστη.

Προσεκτικος θυμος... τοσο αχρηστος.

Σοφος θυμος... τοσο αχρηστος.

Εισαι μονη, ειμαι μονος.

Ειμαστε ομοιοι.

Η μοναξια μπορει να καψει.

Μην με αγαπας.

Parallelism

Δημιουργεις πολλες παραλληλες ιστοριες ή και ζωες ακομη

και γλιστρας μεσα τους

αλλοτε σαν πρωταγωνιστης,

αλλοτε σαν παρατηρητης.

Ετσι υποκαθιστας την απουσια της.

Αργοτερα, διαπιστωνεις πως

δεν μπορεις να δημιουργησεις καινουριες μνημες.

(το παρον και το μελλον)

Φανταζει σαν μια διαρκης επαναληψη

οσων εχεις περασει ηδη.

Κι εστω κι ετσι, με την ψευδαισθηση της μνημης

κατω απο τους αυτοκινητοδρομους μιας μεγαλουπολης

παρακολουθεις τον ακροβατη να ισορροπει σ' ενα τεντωμενο σκοινι,

δεκα μετρα πανω απο το εδαφος.

N.K.

Η δερματοστιξια, συνηθεια αποκλειστικα των ναυτικων παλιοτερα,

αποτελουσε μια απελπιδα προσπαθεια

να καρφωσουν τις σκεψεις στο κορμι τους

και να τις αποβαλλουν απ' το μυαλο.

Οχι πως δουλευε,

μα τι αλλη ελπιδα εχεις να ξεχασεις.

"all I'm doing now is listening for patterns in the sound

of an endless, static sea..."

Ασκήσεις χρονικής αντικατάστασης

Στο παρελθόν γελούσαμε
Στο παρόν κλαίμε

Στο παρελθόν τρέχαμε
Στο παρόν κουρνιάζουμε

Στο παρελθόν χαιρόμασταν
Στο παρόν θρηνούμε

Στο παρελθόν αγαπούσαμε
Στο παρόν θυμώνουμε

Στο παρελθόν ζούσαμε
Στο παρόν πεθαίνουμε

Metropia

A voice in your head talking to you.
It is not yours.

Okay... It's me.
It is only in my head.
No one can be inside my head.
It comes from me.
I do not breathe as I should. If I
breathe better, so it will disappear.


Calm.
Do you think they are your thoughts?
You can trust me.
Nobody can hear your thoughts.

Time - Shi gan

That's what I want to.

Do I look happy?

But I'm sad strangely.

My heart is gonna boom up.

El pasado-Το περασμα

Πάλι αυτή η εικόνα.

Μέσα στη μπανιέρα,

κουλουριασμένη σαν έμβρυο

μέσα σε πλακούντα ή

κουκούλι μεταξοσκώληκα,

προφυλάσσοντας το κεφάλι

από το θυμό και την

αλύπητη μανία μου.

Δεν καταλαβαίνω αν περιμένεις ένα χάδι,

έστω και σκληρό

ή

απλά έκλεισες τον γενικό διακόπτη

σαν σε ένα στάδιο μεταμόρφωσης,

παραίτησης,

δεν αντιδράς στις λέξεις.

Ο καθρεφτης του χρονου και της μνημης

Ζησε στο σπιτι,

κι αυτο θα σταθει ορθιο.

Θα καλεσω οποιονδηποτε αιωνα,

θα περπατησω μεσα του

και θα χτισω ενα σπιτι μονος μου...

Παιδικες μνημες οι οποιες για χρονια δε με αφηναν σε ησυχια,

ξαφνικα εξαφανιστηκαν.

Σαν να ειχαν λυωσει.

Και στο τελος
σταματησα να ονειρευομαι για το σπιτι

που ειχα ζησει τοσα χρονια πριν.