Basilica

Και μεμιας,

οπως ανοιγουμε μια πορτα κι ειναι κηπος,

αυτος ο κοσμος, ο κλειστος, ο φοβισμενος,

με μια υπερογκη ανασα διερραγη

κι ηταν ο κοσμος ο απεραντος ξανα,

ο μειζων κοσμος, ο υπαιθριος, και ειχε

ολο το θαρρος και την πικρα των καρπων,

με την ντροπη και την φροντιδα των ανθρωπων,

με τις πλατιες ενορχηστρωσεις του τυχαιου,

τη συστολη, τη διαστολη των ουρανων

και τη βαρυτητα της πρωτης αποριας.

Γιατι αθορυβη σαν φως οταν χαραζει,

μια πορτα ενιωσα ν’ ανοιγει μες τη νυχτα

απ’ τον βαθυτερο του υπνου μου φλοιο,

και μια πνοη, εναν αερα προσμονης,

σαν απο σωμα μυρωμενο, να με παιρνει

πολυ μακρια, εκει στην πρωτη εφηβεια.

Στιχοι: Διονυσης Καψαλης

Sample

Πες μου τουλαχιστον να ξερω ποσο εχει σφιξει ο κλοιος τριγυρω.

Πλησιαζεις ή απομακρυνεσαι.

Θα σε ξανα δω ποτε ή θα χαθεις για παντα

Θα σε ξεχασω ή θα επιστρεψεις οταν ειμαι αδυναμος

να με αποτελειωσεις.

Ruth

Ας υποθεσουμε πως ημουν κοιμισμενος

βαθια θα πρεπει να κοιμομουν, πως αλλιως

να ερμηνευσω, τωρα πια, καθως κοιταζω

το προσωπο της στη θαμπη φωτογραφια

[ποτε την τραβηξα, ποιος ηλιος τη θαμπωνει;],

πως τωρα πια να ερμηνευσω την ιδεα,

μαλλον την αισθηση που ειχα, πως ανοιγει

απο το βαθος της ζωης μου μες στη νυχτα

Στιχοι: Διονυσης Καψαλης
Φωτογραφια: 16th century prisoner

Insomnia

Photo by Wojtar

Περνουσε πολυ χρονο απο τη ζωη του κοιταζοντας λευκη σαρκα
χωρις λογο..
Μην τον σιχαθειτε γι' αυτο..
Η υγρασια εκανε το δερμα του να κολλαει στην πλαστικη καρεκλα..
Καθε βραδυ αισθανοταν περισσοτερο αηδιασμενος με τον εαυτο του..
"κι ο λογος της μες στο μυαλο του να γυριζει..."
Η ποιηση του ηταν ασυνδετοι αριθμοι, εικονες και λεξεις..

Ξυπναει μια μερα και ολα εχουν αλλαξει
Οχι τα μεγαλα πραγματα, αλλα τα απλα
Η πορτα του διαμερισματος του δεν ειναι πια στη θεση του
Οι συγγενεις του δεν τον αναγνωριζουν
Βλεπει τη συντροφο του πισω απο τα καγκελα ενος ιδρυματος
Τι ειδους φαρσα ειναι αυτη;

Cirque

Circus by Play-my-game

Αισθανομαι σαν τσιρκο αδειο απο ζωα, χορευτες και ζογκλερ τα τελευταια χρονια.

Αν θελεις μπορεις να μαζεψεις ολα τα υλικα πλαστικα καλυματα, σκοινια, πασαλους

και εισιτηρια

και να τα βαλεις ολα φωτια

Εσυ

Θυμασαι ποσες φορες εχεις πεσει μεχρι τωρα απο ψηλα;

Καποιες φορες πηδουσες απο υπερενταση

στη διαδρομη το μετανιωνες.

Καποιες φορες για να εξιλεωθεις, για οσες φορες δεν τολμησες.

Μοιαζει παραμυθενια πανω στη σκηνη.

Δεν ξερεις αν αυτο ειναι καλο ή κακο.

Μπορει να εισαι απλα μαγεμενος μαζι της.

Ή να σε εχει παραπλανησει.

Σε καθε περιπτωση αγνοεις την συναρτηση της ομορφιας απο την επαφη.

Και δε μπορεις να φανταστεις τον βοθρο.

Θα 'θελες με μια κινηση να μετατρεψεις την πορνη σε παρθενα.

Καποτε εξερευνουσες τις καμπυλες.

Μολις εμαθες οτι στην πραγματικοτητα δεν υπαρχουν

κι ειναι απλα ο τροπος που βλεπεις,

αρχισες να ψηλαφεις, πεινασμενος παλι, γωνιες.

Dream about falling down by Bucz

Decomposing

This is the story of a person who didn’t know himself.

He didn’t even know what he was saying and if it was true.

Even if it was, people could easily change his mind

and shortly he was doubting the truth of his words

and his own essence…

Predator

Θηριο που ποτε δεν παλεψε για τη λεια του.

Αρπακτικο που περιμενε παντα τα αποφαγια των αλλων.

Τα νυχια του μεταλλαγμενα, με πολλες μικρες γωνιες

σαν ενα μικρο πολυγωνο.

Αυτα χαιδευε οταν παρατηρουσε τους ομοιους του

και αισθανοταν αμηχανα.

Καποιες στιγμες ηθελε να μην τους βλεπει κανεις,

οχι να γινονται αορατοι,

αλλα να μην υπαρχει κανεις για να τους βλεπει.

Immortal

2046

Do you really want to escape from this?

Τη γνωριζει

με πολλες λεπτομερειες

χωρις αυτη να το ξερει

Μπορει σχεδον να την κοιταξει

το κανει πρωτα αυτη

ταραγμενοι

για πρωτη φορα βλεπει το αδυνατο της ποδι

σχεδον αγγιζει τη μνημη του

αυτη που εψαχνε να καταστρεψει

Nightmare

Στεκοταν μεσα στη βιτρινα του παλιου βιβλιοπωλειου

ολογυμνη

ακινητη

κερινη

Μολις μπηκε μεσα εσκυψε προς το μερος του

καλυπτοντας με τα χερια της αυτα που ντρεποταν να δειξει

κι αρχιζε να του μουρμουριζει χαμηλα

φρασεις ακαταληπτες.

Μονο αυτο θυμαται απο τα λογια της

‘μονο αυτο μην κανεις...’

Insomnia

η χαραυγή θα σε ξεκάνει

Εχουν περασει χρονια απο τοτε που φοβοταν το σκοταδι

ακομη δε συμμορφωθηκε με την ιδεα του υπνου

‘κοιμαται, δεν ζει’ πιστευει

καθε νυχτα ασυμμετρη, διαστρεβλωτικη

με χιλιαδες καρε να περναν απο μπροστα του

σαν την πρωτη αποπειρα ανθρωπου να δημιουργησει κινουμενη εικονα

με τη σειρα λανθασμενη.

Καληνυχτα

Υγρη νυχτα
οταν πεφτει για υπνο
υποψια βροχης
αμιλητα προσωπα ξεχυνονται απο τα κτιρια
υποπτο σκοταδι, αφυσικο
δε μπορει να φανταστει τη γιορτη οταν κοιμαται.

Οι γυναικες που βλεπει στα ονειρα του
σειρηνες μαγνητικες, κυνηγημενες
με ανεμους ακολουθια του ουρλιαζουν
σε ακατανοητη γλωσσα.
Ο ηχος δε μεταδιδεται
τον ακολουθουν παντα στο δρομο
δεν κρυβονται
ειναι ερωτευμενες μαζι του
με κινηση κυματος, τηγμενες φιγουρες.

Χιλιαδες βελονες του τρυπανε το κεφαλι
οχι σαν φωνες.
Ποιο ειναι το τελος;
Κλεινει τα ματια απο τον πονο;
Ουρλιαζει κι ας ξερει πως δε μπορει να ακουστει;
Για να τις διωξει.

In the mud of their joy

Here is the deepest secret nobody knows. Here is the root of the root and the bud of the bud and the sky of the sky of a tree called life; which grows higher than soul can hope or mind can hide. And this is the wonder that's keeping the stars apart... I carry your heart, I carry it in my heart.

Hidden

Ικετευει για το ελαχιστο

Εστω μια φορα

Στελνει ενα αντιγραφο

οχι το πρωτοτυπο

γνωριζοντας την λαιμαργια του απληστου ζωου

δε θα χορτασει με μια μονο φορα

Ζηταει να μεινει κοντα

ξεγελαστηκε ευκολα

νιωθει το μανδυα στο σωμα

κολλημενο με οξυ

Μονο αυτο μπορουσε να προσφερει

μια πλανη

Δωματιο

αν εισαι το ονειρο μου, ειμαι το δικο σου

Δε φοβαται
απλως κανει κρυο
Δεν ειναι μονος στο αδειο δωματιο
ειναι κι αυτο απο το κρυο
Λυωμενο ορυκτο
μεσα στις τρυπες του κορμιου
μονο ετσι μπορει να σταματησει

The bittersweet symphony

Ναι λοιπον, τοσο καιρο σε κοροιδευω
δε σταματησα λεπτο να σε κοροιδευω.
Υποκρινομουν, τι πιο ευκολο απο το να υποκρινομαι.

Ολες αυτες οι ιστοριες που εχεις ακουσει ειναι αυτο
η υποκρισια μου.
Κι εσυ επεσες ξανα στα ιδια παραμυθια
γνωριζοντας απο την αρχη οτι δεν ειναι αληθεια

Μασκες

Το ηξερε οτι αυτο το προσωπο που φορανε δεν ειναι δικο τους.

Οτι εχουν ολοι τα ιδια.

Πανω κατω εκατο διαφορετικα καλουπια.

Για αυτο την μπερδευε.

Νομιζουν πως δεν τους καταλαβαινει.

Γι’ αυτο φοραει μαυρα γυαλια, να μην βλεπουν τα ματια του.

Τοσο απλο ειναι.

Για να μπορει να τους επεξεργαζετε οση ωρα χρειαζεται.

Πισω

Οταν ηταν μικρος του αρεσε να ανοιγει κλειδαριες με κωδικους.

Οταν μεγαλωσω θελω να γινω μακαρονοθεριστης.
Ναι, θα θεριζω μακαρονια.
Ειναι μια καλη δουλεια.
Θα θεριζω μακαρονια.

Τωρα προσπαθει να διωξει το τυχερο αστερι απο πανω του
το ενοχλητικο τυχερο του αστερι.

Innu

Μια γυναικα περιμενει.
Πανω ακριβως στη νοητη γραμμη του αρκτικου κυκλου.
Ερχεται απο μακρυα.
Ελειψε πολυ καιρο.
Ζει μονο γι' αυτον.
Εξ' αλλου, τι αλλο να περιμενεις στον παγωμενο βορρα.
Σε λιγες μερες το μονο που θα τον νοιαζει ειναι το πως θα της βγαζει τα ρουχα.
Κι ας εχει ακομη κρυο και σκοταδι.
Πως θα το εκανε με αλλο σωμα;
Μολις σκεφτηκε οτι με καθε σωμα θελει να κανει διαφορετικα ερωτα.

Παλατια στην αμμο

Αρχιζω να χανω την επαφη με την πραγματικοτητα
Μεταμορφωνομαι σε μια τελειως εικονικη προσωπικοτητα
Οι σκεψεις μου ακομη κι οταν κοιμαμαι ειναι καθαρα αριθμητικες, ποσοτικες
Ηθελα να σου πω κατι εδω και μερες, αλλα τη σκεψη την κυνηγαω εδω και μερες
Σαν μεσα σε ενα μικροτσιπ δυο ηλεκτρονια: εγω κυνηγαω τη σκεψη μου
Πρεπει να αδειασω τον εαυτο μου
Εκπλυση εγκεφαλου μπορει να γινει;
Ο χωρος μου αυτη τη στιγμη ειναι ενα πολυτοπο
Ξερεις τι ειναι αυτο;
Ενας σχημα, αλλοπροσαλλο σαν κυβος, αλλα με 1077 διαφορετικες πλευρες
Πρεπει να ταξιδεψω σε καθε γωνια του και να την ελεγξω
Οταν ξεκινησα το ταξιδι αυτο μου φαινοταν συναρπαστικο
Δε μπορεις να φανταστεις ποσο ειναι
Αν ειναι ετσι τοτε γιατι ειμαι κουρασμενος;

Gute nacht Ulrich

Παντοτε ντροπαλος, με ματια υγρα, σχεδον βουρκωμενα

δεν μιλουσε πολυ, οι γνωστοι του τον διαβαζαν σαν ανοιχτο βιβλιο

ή τουλαχιστον ετσι νομιζαν

πως ηταν εκφραστικος απο τη φυση του χωρις να ειναι αναγκασμενος να μιλαει

τα βραδια ομως νοικιαζε φτηνα γυναικεια σωματα

μοναχα για να τους μιλαει

βασανιστης ερωτευμενος με το θυμα του

να χωνεται στη ζεστασια τους

και να τα κοιταει με ματια διαφορετικα απο αυτα που φορουσε ολη τη μερα

με οικτο για τον ιδιο του τον εαυτο.

Last dusk on earth

Οι παρενεργειες μιας θεραπειας.
Αλλοιωση της σκεψης.
Σε σκεφτομαι.
Εισαι μονη πανω στο καραβι και δεν ξερεις που πηγαινεις.
Δεξια σου βλεπεις φωτιες, αλλα δε διασχιζεις τη Γη του Πυρος.
Σου λειπω.
Ο εγκεφαλος ομως προτιμα να σκαρφαλωνει ψηλοτερα απο το να ερθει κοντα σου.

Βρηκα ενα νεκρο εξω απο την πορτα το πρωι.
Εκλεισα τα ματια και περασα πανω του.
Ετσι συνεχισα να περπαταω.

Εικονες

Don't look back

Ο Κριστοφ δεν ηταν παιδι θαυμα.

Εκανε περισσοτερα λενε.

Πριν λιγα χρονια καποιοι ειπαν οτι θα ειναι ενας απο τους ανθρωπους που θα επηρεασουν το μελλον.

Περιφεροταν αναμεσα στους πιο ευφυεις και τους πουλουσε την ιστορια του.

Κατευθυνε το μελλον τους και το γνωριζαν.

Με εβαλε στον κοσμο του λαθραια, οπως στο Eyes wide shut.

Περπατουσα αναμεσα σε ανθρωπους με μασκες χωρις να γινω αντιληπτος.

Γνωριζαμε και οι δυο οτι δεν μπορουσε να συμβει.

Με οδηγησε σε ολα τα αποκρυφα μερη του κτιριου, ως εκει που γινοταν πραγματα τα οποια πιστευα οτι ηταν αδυνατα. Χωρις να περιγραφει.

Απλως αφηνε τα ματια μου να χορτασουν εικονες.

Γνωριζε ποσο πολυ αγαπαω τις εικονες.

Σαν ονειρο.

Απωλεια. Του ιδιου σου του εαυτου ή του αλλου σου μισου, οπως στο Devil’s advocate.

Ξερει οτι αφου μπηκε σ’ αυτο τον κυκλο, θα υπαρξουν απωλειες.

Κανενας κυκλος δεν ειναι ιδανικος. Καποιος πρεπει να πληρωσει.

Σε καθε πραξη θα χασεις κατι.

Ή θα το καταστρεψεις εσυ ο ιδιος. Οχι γιατι εισαι αυτοκαταστροφικος.

Ισως γιατι ειναι το μονο που σου εχει απομεινει να σε ικανοποιει, οπως στο American Psycho.

Εψαχνε αδηφαγος και ανικανοποιητος.

Προσωπικο

Πανε μερες τωρα που η ακρη του ματιου μου πιανει αστραπιαιες κινησεις εντομων.
Ποτε δεν προλαβαινω να τα δω ολοκληρα.
Εκτος απο τη σαρανταποδαρουσα που σκοτωσα πανω στο γραφειο
και την αραχνη στο ημερολογιο.
Δειγμα οτι το καλοκαιρι θα ερθει φετος, εστω και αργα.
Το αιματωμα στο κεφαλι συνεχιζει τις βολτες του,
απροσκλητος επισκεπτης, αγενης και θρασυς.
Χωρις να ειναι αυτος ο λογος,
σκεφτηκα για πρωτη φορα μετα απο χρονια την απουσια μου.
Ειχα συνηθισει να σκεφτομαι τη δικια σου.
Σημερα σκεφτηκα οτι καποτε τα ατομα που με συγκροτουν θα διασκορπιστουν
και δε θα ειναι πια εγω.
Μερος του υδρογονου θα διαφυγει της γηινης βαρυτητας,
εκπληρωνοντας το παιδικο μου ονειρο να γινω αστροναυτης.
Ο ανθρακας, το αζωτο κι ο φωσφορος
τροφη για βακτηρια, αλγη και φυτα.
Το οξυγονο, η μονη χαρουμενη προοπτικη,
ισως να μπερδευτει μες στον αερα
και να τρεχει ολη μερα αναμεσα σε στηθη γυναικων.
Θελω να μαθω γιατι καθενας ειναι διαφορετικος, μοναδικος.
Ποιος συνδυασμος χημικων και ηλεκτρικων σηματων δημιουργει αυτη τη σκεψη,
θα αναπαραχθει ξανα η ιδια;
Αυτο δε θα σημαινει επιστροφη στην προηγουμενη κατασταση,
δεν αναιρειται τοτε ο χρονος;
Αυτο ειναι το μυστικο.
Να αντιστρεψω τη διαδικασια της σκεψης,
μεχρι να ξανα γινω εμβρυο.

Ετσι αρχισε το ονειρο ρε Γιωργο.
Καθομασταν στο αμαξι, στο χειλος του γκρεμου,
εκει που συζηταμε παντα χαζευοντας την πεδιαδα,
τα φωτα της πολης και των μικρων χωριων.
Και ξαφνικα μαλακα, αφηνεις το χειροφρενο κι αρχιζω να γελαω.
Το εκανες εσυ, κι ομως εγω ημουν αυτος που δε φοβαται.
Μπερδεμενες συνειδησεις.

Κι ετσι τελειωσε.
Με κουκλες χωρις στομα.

Seduced..

Ενα εμφυτο λογισμικο το οποιο ρυθμιζει τους κυκλους. Ανοιξη-καλοκαιρι-φθινοπωρο-χειμωνας . Και παλι ανοιξη...
Ζωη-αναπτυξη-γηρας-θανατος. Και παλι ζωη...

Είχα σχεδόν πάψει να αναπνέω όπως παλιά. Θα μπορούσα να το έχω παρατείνει περισσότερο, όμως δεν θα είχε νόημα, ο πόνος θα εξακολουθούσε να είναι το ίδιο αφόρητος. Έπρεπε να το επισπεύσω.. Δεν άντεχα άλλο. Να θυμάμαι, να σκέφτομαι ή να νιώθω. Ήλπιζα πως θα τελειώσουν όλα γρήγορα..

Αποπτωση, ο προγραμματισμενος θανατος των κυτταρων.
Μια κοινοτητα με νομους και αρχες.
Θεωρητικα ολα ειναι αναστρεψιμα.
Αρκει να γινουν αργα και προσεκτικα.
Αυτη ειναι η δουλεια μου.

Ήξερα πως έτσι θα ξαναγεννηθώ. Θα λειτουργούσαν όλα από εκεί που σταμάτησαν. 'Η από την αρχή.. Υπήρχε άραγε τρόπος να το αποφύγω..; Να σταματήσω ή να σαμποτάρω τη μηχανή..; Έψαχνα απεγνωσμένα για μια λύση, όσο ακόμη μπορούσα. Όσο χρόνο μου απέμενε, πριν με χώσουν σ' εκείνον τον καταραμένο τομογράφο και με κάνουν 'καινούρια'..


Πιανω τον χρονο της και τον επιμηκυνω σαν ελαστικη μεμβρανη.
Βρισκω σημεια που εχει φθαρει, μικρες οπες οι οποιες χρειαζονται μπαλωμα και τις διορθωνω. Ετσι, οταν ξυπνησει ειναι σαν ενα βρεφος με επιλεκτικη μνημη.
Στο επομενο, εντελως πανομοιοτυπο σταδιο.

Η ίδια μανιακή σκέψη συνέχιζε να μου τρυπάει το μυαλό. Ο μοναδικός φίλος που μου είχε απομείνει, εκείνο το παλιό περίστροφο.. Το έσφιγγα πάνω μου δυνατά, μην το χάσω κι αυτό.. (Φυσικά και φοβόμουν. Σαν τον κατάδικο που τον οδηγούν στην κρεμάλα, μόνο που θύμα και θύτης τώρα, ήμουν μόνο εγώ..)

Μυριζει ομορφα.
Το δερμα της φαινεται να ιδρωνει.
Ειναι ομορφη.
Υποτιθεται οτι δε θα μπορουσα ποτε να νιωσω τις τρεις διαστασεις.
Θα ηταν πολυ λιγες και βαρετες.

Δεν κατάλαβα πώς ή πότε έγιναν όλα. Μόνη μου αγωνία, αν αυτή η γαμημένη σφαίρα είχε βρει το στόχο της.. Πλησίασα. Τα μάτια μου ανοιχτά, καρφωμένα στο κενό, παγωμένα.. Με πιο προσεχτική ματιά στο πλάι, είδα πως το τραύμα ήταν ευτυχώς διαμπερές..


Μπορω να βλεπω το προσωπο σου;
Ξεχναω πως ειναι.
Ελπιζω οτι οσο πιο πολυ το βλεπω τοσο περισσοτερο θα το θυμαμαι.

Δεν πρόσεξα πότε ήρθε. Δεν είχαν περάσει παρά λίγα λεπτά.. Τον παρακολουθούσα με περιφρόνηση, αλλά ούτε στάλα φόβο, όση ώρα του πήρε για να με 'μαζέψει'.. Δεν τον φοβόμουνα.. Για την ακρίβεια, δεν ένιωθα τίποτα απολύτως. Αλλά δεν φαντάστηκα στιγμή πως θα παρέβαινε πρωτόκολλο και κανόνες..

Μια μικρη παρακαμψη.
Παμε να περπατησουμε.
Δεν ξερω που βρισκομαστε.
Δικος σου ή δικος μου κοσμος.
Μ' αρεσει απλως που ειμαστε μαζι.

Το μόνο που ζητούσα ήταν να πατήσω πάνω στη δική μου κόλαση. Και τώρα αυτός .. Παραβιάζει το δρόμο μου και με σέρνει σ 'έναν τόπο που δεν έχω ξαναβρεθεί. Σε κοιτάζω. Ξέρεις κάτι; Τα έβλεπα όλα παραμορφωμένα. Πάντα.. Κι εσύ δεν μοιάζεις πια τόσο διαφορετικός. Δεν με πειράζει.. Αλήθεια.. Πάντα ήθελα να γνωρίσω έναν άγγελο. Ή μήπως δαίμονα..; Μην μου αφήσεις το χέρι.. Όχι εδώ. Σε κρατάω..

Hana – By "Zemotion"

Seducing Weirdo

Σαν μικρο παιδι δεν πηρε ποτε δωρο.
Μεγαλωνοντας εμαθε να τα βρισκει και να τα συλλεγει.

Marionettes

Δεν γνωριζει ποτε θα κοπει η κλωστη.
Το νιωθει, αλλα δε γνωριζει

ποτε θα σταματησει να παιζει.

J.B.

«αυτές που δεν έχουν δικό τους κορμί. Η δική τους επιθυμία γίνεται μια απόλυτα φαινομενική παράσταση, μια τεχνική κατασκευή, όπου έρχεται να πιαστεί η επιθυμία του άλλου. Όλη η τέχνη της γοητείας συντίθεται στο να αφήνουν τον άλλο να πιστεύει ότι είναι και παραμένει το υποκείμενο της επιθυμίας»

A.K.

Νιωθει να του κρατανε τα δαχτυλα ανοιχτα

και να τρεχει η αμμος αναμεσα τους,

η ζωη του.

Ποιος εχει περισσοτερο αναγκη;

Να σκυψει αυτος στο στηθος της

ή αυτη στο δικο του;

Αδειο κρεβατι

Ελευθερη;

Male

Υποτιθεται οτι ενας αντρας αν ειναι σωστος μπορει και μονος του.

Μπορει αλλα ποτε δεν ειναι ολοκληρος.

Φοβομαστε πιο πολυ για μας παρα για ‘κεινον που πεθαινει.

Θα ειναι για παντα ενα συνεχες παρον. Κι ενας προσωπικος σου αγιος.

Περπατας μεσα στη φωτια.

12 Αυγουστου

Photo by Nathaniel Goldstock

12 Αυγουστου.

Περιφορα θρησκευτικου λειψανου.

Κοσμος προσευχεται για λιγο νερο.
Για βροχη. Οχι για καθαρση, αλλα για τη διψα του.

Λιτανεια. Λεξη ερωτικη.

Προσευχεται οχι για βροχη επουρανια,

αλλα για επιγεια.

Καθως κοιμαται θα σταθει ορθια πανω απο το κεφαλι του

θα ανοιξει τα ποδια της, ο ουρανος

και θ’ αρχισει

οξινη βροχη.

Parallel Synchronized Randomness

Photo by Valentina Kallias

P. S. R. Parallel Synchronized Randomness.
An interesting brain rarity and our subject for today.

Two people walk in opposite directions at the same time and then they make the same decision at the same time.
Then they correct it, and then they correct it, and then they correct it, and then they correct it, and then they correct it.

Basically, in a mathematical world these two little guys will stay looped for the end of time.
The brain is the most complex thing in the universe and it's right behind the nose.

Stephanie

Ετοιμη να σπασει, να καταρευσει.

Δεν αντεχει το βαρος τοσων ανθρωπων πανω της.

Ο ρυθμος της αναπνοης της ακανονιστος.

Μικρες, βαριες, ασφυκτικες ανασες, χωρις λογο υπαρξης.

Αγνωστο περιβαλλον, ξενοι ανθρωποι.

Η φωνη της τρεμει.

Λεπτη ισορροπια.

Xibalba

We're almost there.
Through that last dark cloud is a dying star.
And soon enough, Xibalba will die.
And when it explodes,
you will be reborn.
You will bloom.
And I will live.
Don't worry.
We're almost there.

Paris

Κανονας Δημοσιας Υγιεινης:
Απαγορευεται η ανθρωπινη επαφη μεσω των ματιων.

Ετων 18: Μολις τοποθετησε την ταυτοτητα στον εγκεφαλο της.
Συνδεμενη με καποιον κεντρικο υπολογιστη που καταγραφει καθε σκεψη, καθε συναισθημα και καθε πραξη της.
Καθε φορα που κοιταζει καποιον, ενεργοποιειται και το βλεμμα απομακρυνεται.

Ετων 36: Κλεινει το δευτερο τεταρτο της ζωης της.
Το εκανε απο μικρη. Χωρισε τη ζωη της σε τεσσερα κομματια.
18 χρονια το καθενα. 72 χρονια ο μεσος ορος ζωης...

Ωστοσο... “καποια πραγματα ακομη δεν μπορω να τα εξηγησω.
Οπως αυτο.
Ο νομος λεει οτι απαγορευεται να κοιταζεις ανθρωπους που δεν γνωριζεις στα ματια.
Ο προσωπικος σου επεξεργαστης-αισθητηρας αντιλαμβανεται την επαφη και δινει εντολη στον εγκεφαλο να αποφυγει τα ανθρωπινα ματια.
Ακριβως 18 χρονια απο τοτε που μου τοποθετησαν το προσωπικο μου τσιπ.
Δεν εχω αισθανθει ποτε τιποτα. Εχω κοιταξει πολλες φορες, πολλα ματια αγνωστων.
Στο μετρο, στο λεωφορειο, στα πολυκαταστηματα.

Δεν λειτουργει σωστα.
Μου ειναι αγνωστοι.
Θελω να τους φωναξω ‘κοιταξτε με...μπορειτε...δε θα γινει κατι’.
Πως γινεται να τους ξερω, αφου δεν τους θυμαμαι…”.

“Ισως να σχετιζεται με αυτο:
Οταν εχω οργασμο το αριστερο μου ματι τρεμοπαιζει,
το νευρο χτυπαει αλυπητα δυο φορες καθε δευτερολεπτο
σαν ενα προσωπικο χρονομετρο, δεν εχω τον ελεγχο του.”

By Phillip Van

High Maintenance

Zone

Voiceless

Η φωνη μου απλωνεται βαρεια
σαν ακτινοβολια υποβαθρου ή σαν ροη νετρινων.

Δεν καταλαβαινεις τι εννοω
κι ουτε καν θα ψαξεις την ποιητικοτητα των λεξεων μου.
Ετσι θα χασεις τον μισο εαυτο μου
και ουτε αυτο θα καταλαβεις.

Βλεπεις; Μολις σου φωναξα
και παλι δεν ακουσες

Δαφνη

There's a secret way to be with you.
Disappear.
Flow.
I'll speed up the time, you'll see,
and when I find you I'll stop it for ever.