Wednesday, February 28, 2007

Πυθμενας


Το ρηγμα της φωνης προωθει την πορεια του θρομβου
και επι της κορυφης χαινει η χαρα του ερχομου
μιας αλλης δολιχοκεφαλης γυναικας.
Τα πεταλα της εκλεισαν και το περιδεραιο που εσκυψε να πιασει
προκαλει και περιφρουρει την συνουσια της
μακρυα απο τα σταχυα και τα βελουδα της παραλιας.
Η ωρα δεν φανταζει σαν καμινι
μα ριχνει τους τοιχους
και κυκλοφορει μες στη χαρα του ερχομου της
και ετσι η βαθμιαια εξαπλωσις της συνουσιας
μοιαζει με τα κρησφυγετα των ερωτευμενων
που παραμενουν ενωμενοι
και ως ορθιοι και ως ξαπλωμενοι
μεσα στους πυκνους θυσανους των φωνηεντων τους.
Α.Ε.

Monday, February 26, 2007

Professional

Δουλευω μεσα στα σκατα.
Πραγματικα σκατα ομως.
Οχι σαν αυτα τα αδερφιστικα που θα μου πειτε κι εσεις.
Εχω χρησιμοποιησει πολλες φορες το οπλο μου.

Καποιες φορες αναλαμβανω ευκολες δουλειες.
Οπως γι' αυτον.
Καθε φορα που τον βραβευουν πηγαινω εγω.

Την πρωτη φορα πηγα μετα απο τη δουλεια.
Την κανονικη.
Με τα ρουχα της δουλειας.
Ξεχωριζα σαν τη μυγα μες στο γαλα.
Ολοι ντυμενοι με το ηλιθιο χαμογελο του καλου,
συνεπαρμενοι απο το πληθος των σημαντικων ανθρωπων
που τους περιβαλλει.
Με τη μυρωδια του ιδρωτα πανω μου, αξυριστος
ημουν διαφορετικο πλασμα.
Καποιοι μου μιλησαν μετα το τελος
καθως πηγαινα να φυγω γρηγορα.
Πλεον εχω μαθει να τους αποφευγω.
Με μπερδευαν με αυτον.

Πριν απο την πρωτη φορα δεν ηξερα πως θα νιωσω.
Οχι περηφανα πανω στο βημα,
μπροστα σε τοσο κοσμο,
αμηχανα ισως.
Δεν ηταν ετσι.
Ηταν αδιαφορα.
Παγερα αδιαφορα.

Friday, February 23, 2007

Ο Πληθυντικος Αριθμος


Ο ερωτας
ονομα ουσιαστικον,
πολυ ουσιαστικον,
ενικου αριθμου,
γενους ουτε θηλυκου ουτε αρσενικου,
γενους ανυπερασπιστου.
Πληθυντικος αριθμος
οι ανυπερασπιστοι ερωτες.

Ο φοβος,
ονομα ουσιαστικον,
στην αρχη ενικος αριθμος
και μετα πληθυντικος:
οι φοβοι.
Οι φοβοι
για ολα απο 'δω και περα.

Η μνημη,
κυριο ονομα των θλιψεων,
ενικου αριθμου,
μονον ενικου αριθμου
και ακλιτη
Η μνημη, η μνημη, η μνημη.

Η νυχτα,
ονομα ουσιαστικον,
γενους θηλυκου,
ενικος αριθμος.
Πληθυντικος αριθμος
οι νυχτες.
Οι νυχτες απο 'δω και περα.


Περασε σχεδον μια δεκαετια
κανεις δεν το περιμενε
να μου διαβαζεις ακομη "Το λιγο του κοσμου"
κι εγω να σου το δινω, ψιχουλα.

Wednesday, February 21, 2007

String

Δε θελω να χορεψω μαζι σου το τραγουδι που παιζει, δε μπορω να χορεψω μαζι σου.
Το χερι μου θα πεφτε νεκρο, θα ημουν μια γελοια μαριονετα.
Ισως της κουνουσες τα χερια με λεπτες, αορατες πετονιες.


Θελω να μπω μεσα σου και να νιωσω πως ειναι να το χορευεις εσυ.
Να μαθω να περπαταω μεσα σου, να ισορροπω σαν να μαθαινω ποδηλατο.
Περιεγραψε μου πως ειναι να εισαι εσυ, χωρις “θα”.
Για τι στηθος να γραψω τωρα;
Τη μια στιγμη τη βλεπω να εχει μικρο, σχεδον ανυπαρκτο
την επομενη μεγαλο, επιβλητικο.



Monday, February 19, 2007

5

Φοβομουν εξ’ αρχης αυτη την ιδεα. Οι αναλυτικες και συνθετικες μου ικανοτητες συμπεριφερονται σαν on-off διακοπτης. Σε καποιες περιπτωσεις ειναι ανοιχτοι, σε καποιες κλειστοι. Τα νουμερα με τρομαζουν γιατι ειναι ευθραυστα, ασταθη. Τα ξερω πολυ καλα. Ειναι η ζωη μου, ειναι το εγω μου. Γι’ αυτο το “5” με τρομοκρατησε. Θα μπορουσα να γραψω μια παραγραφο χωρις φοβο, αλλα ο αριθμος με φοβιζει.

Ετσι θα μου επιτρεψεται να γραψω σε τριτο ενικο, σαν να μιλαω για αλλον. Τουλαχιστον αυτο.

  1. Ζει αυτοεξοριστος στον παγωμενο Βορρα. Εχει συμφιλιωθει με τους ξηρους αερηδες που φυσανε και τις θερμοκρασιες τουλαχιστον τρεις δεκαδες υπο το μηδεν.
  2. Τα βραδυα χαζευει απεναντι τις σκιες της Γροιλανδιας. Αν εχει καλο καιρο βλεπει και την Ισλανδια και το καλοκαιρι αν δε φυσαει πολυ βλεπει και την Πορτογαλια. Ετσι συναντα τους φιλους του. Συζητανε λιγο, τον προσβαλλουν και εξαφανιζονται.
  3. Ξερει πως ειναι να πνιγεσαι. Εστω και για λιγα λεπτα. Μη ρωτησετε αν σωθηκε αφου σας γραφει. Λατρευει οτιδηποτε ρευστο. Δε φοβαται το νερο. Θα μπορουσε να κολυμπαει ωρες, αλλα... απλα θα μπορουσε. Δεν καταλαβαινει τη διαφορα του μπορω απο τοθελω.
  4. Οταν ηταν μικρος θυμαται τα καλοκαιρια στα χωραφια να πινει νερο απο τη χουφτα του παππου του, απο γουρνες με βρυα. Του φαινοταν τεραστιες οι παλαμες του και χορταινε νερο. Τωρα τιποτα δε σβηνει τη διψα.
  5. Οι παιδικοι του φιλοι και οι συγγενεις πιστευουν οτι δεν ειναι ιδιαιτερα ευστροφος. Ειναι ερωτευμενος διαρκως και με οτιδηποτε. Αυτο κανεις δεν το καταλαβε, γι αυτο το κρυβει. Γι’ αυτον τον λογο δεν γυρναει ποτε σε ενα μερος απο το οποιο περασε. Εξαιρεσεις υπαρχουν. Οπου δεν υπαρχει κανεις απο τους παραπανω.

Saturday, February 17, 2007

Pill


Ηθελα να μου διαβασεις απο το βιβλιο.

Ξερεις ποιο, αυτο που ξεχασα να παρω μαζι μου γιατι σε κοιτουσα.

“Ο χρονος της Ιωαννας και ο χωρος του Ιωαννη”.

Ισως και το αναποδο, αλλα δεν εχει σημασια.

Πηγαινε στο σπιτι μου και κλεψ’ το αλλα μη μου το στειλεις.

Θελω να μου το διαβαζεις.

Ξερεις ποτε...

Wednesday, February 14, 2007

Σφαγειο


Την ειχε ερωτευτει πριν καν την δει.
Ερχοταν καθε μερα στο διπλανο δωματιο.
Στην αρχη μιλουσαν και γελουσε δυνατα.
Μετα το 'καναν και εβγαζε ηχους.
Οχι κατι ιδιαιτερο, χωρις αυτο να σημαινει κατι.
Φυσιολογικοι ερωτικοι ηχοι, το τριξιμο του κρεβατιου.

Μολις ακουγε τον πρωτο ηχο, ενιωθε τους τοιχους να πλησιαζουν, να τον απειλουν
και στο τελος να τον συμπιεζουν, τ' αυτια του να κολλανε πανω τους
κι ετσι μεσα απο το στερεο να τους ακουει δυνατοτερα
σχεδον να τους βλεπει.
Εβαζε μουσικη δυνατα για να καλυψει τους ηχο, εικονα και μυρωδιες.
Ηθελε να περπατησει μακρυα,
ομως το δεξι του ποδι ζυγιζε τονους
και δε μπορουσε να το κουβαλησει

Sunday, February 11, 2007

Fragile

Προσπαθησε να τον φιλησει κι ο λαιμος εσπασε σαν ψευτικο, φτηνο κρυσταλλο.

Το κεφαλι επεσε πισω σαν μπαλα και τα παιδια αρχισαν να παιζουν μπροστα της.

Δεν καταλαβε αμεσως τι εγινε.

Τον ηθελε πανω της, να της κανει ερωτα σαν ζωο,

ομως τ’ αδυναμα κλαδια του δεν μπορουσαν να τον κρατησουν στη σταση που προτιμουσε.

Thursday, February 08, 2007

Down by the water

Κοίταξέ με..

Είμαι εγώ..

Θυμάσαι τότε που πνίγηκα..; Το ήθελα.. Ο βυθός με καλούσε.. Έπρεπε να προλάβω.. Ένιωσα μια όμορφη ζαλάδα και αποκοιμήθηκα.. Ήθελα να καταδυθώ..

Ζούσα στην επιφάνεια.. Όσο είχε κύμα.. Πολύς καιρός.. Και τότε εκείνη η φωνή με μάγεψε.. Δεν ξέρω αν στ'αλήθεια με φώναζε κανείς.. Είναι που σ'εψαχνα λάθος.. Σ'αναζητούσα πάντα κάπου αλλού..

Κατέβηκα όσο πιο βαθιά μπορούσα.. Δεν προσπάθησα καν.. Η φωνή.. Αυτή με οδηγούσε.. Ψιθύρισε στην ψυχή μου και την τράβηξε μέσα.. (Δεν ήθελα να τη σταματήσω, καταλαβαίνεις..;) Ήταν αργά για να γυρίσω πίσω..

Ήταν τότε που σ'άκουσα.. Για πρώτη φορά.. Σταμάτησες ξαφνικά το χρόνο.. Έβγαλες τα ρούχα σου και ήρθες να με βρεις.. Δίστασες.. Μαγεύτηκες κι εσύ..

Είχες κρατήσει ακόμη οξυγόνο στα πνευμόνια σου.. Με πήρες στην αγκαλιά σου κι άρχισες να με τραβάς επάνω.. Δεν μπορούσα να ανοίξω τα μάτια μου, αλλά είδα τα πάντα.. Ταξίδι χωρίς γυρισμό.. Μ'έβγαλες έξω κι ο χρόνος άρχισε πάλι να κυλά.. Από κει που τον άφησες.. Σαν να μην σταμάτησε ποτέ..

(Με) θυμάσαι..;



Drowning with Weirdo

Monday, February 05, 2007

Οι αριθμοι της

Τα μαθηματικα σου τα καταλαβαινω.

Μπορει να φαινονται οι αριθμοι σου μπερδεμενοι.

Μπορει να μου ‘λειψε η φωνη σου,

γιατι ξερω σιγουρα οτι κοιμασαι τωρα και δε θελω να σε ξυπνησω.

Σου εχω γεμισει ενα ολοκληρο τετραδιο με γραμματα.

Εστω οσα μπορεσα να κρατησω στο μυαλο μου.

Αυτα που χαθηκαν σου τα φερναν καθε μερα το πρωι οι σκουπιδιαρηδες.

Καποτε σιχαινομουν τις Κυριακες.

Πλεον και τις Δευτερες και τις Τριτες και τις... περιμενε

δεν πηρα γραμμα σου εδω και ενα μηνα.

Σ’ ερωτευτηκε κι ο ταχυδρομος με αυτα που γραφεις και τα κραταει.

Απο πια γαληνια θαλασσα βγηκες σημερα και ποιο αρμα σε ταξιδεψε πανω απο τον ωκεανο μεχρι εδω;

Σου λεω να προσεχεις γιατι αντιδρας ακομη απο πεισμα, σαν μικρο κοριτσι.

Σε ακουγα να τραγουδας τοσες μερες.


Sunday, February 04, 2007

Interlude

Σβυνει τις μερες στο ημερολογιο σαν τους φυλακισμενους.

Δε μετραει αντιστροφα τις μερες για να την δει.

Χωρις σκοπο δηλαδη.

Τις σβυνει ομως.

Γιατι αν καποτε την ξανα δει θα ξερει.


Κρατουσε τα γραμματα της και τα διαβαζε καθε βραδυ πριν κοιμηθει.

Αντι προσευχης.

Της εγραφε ατελειωτες ιστοριες.

Καποιες χανοταν πριν τις στειλει.

Τις περισσοτερες τις ξεχνουσε πριν τις γραψει.

Οταν αυτη διαβαζε τα γραμματα του δεν καταλαβαινε τι ακριβως της ελεγε.

Τι ηταν πραγματικο και τι φανταστικο.

Ποτε μιλουσε σ’ αυτην και ποτε στον ιδιο του τον εαυτο.


-Μην στεναχωριεσαι καλη μου για τα αισθηματα σου.

Σε λιγο καιρο θα σου ‘χω ετοιμο εμβολιο.

Μ’ αυτο θα τα ελεγχω.

Θα σου βαλω ενα διακοπτη.

Θα τα ανοιγω και θα τα κλεινω οποτε θελω.

Σημερα εφτιαξα τον πρωτο.

Μ’ αυτον μπορω να ελεγχω ποτε κλαις.