Δε θελω να χορεψω μαζι σου το τραγουδι που παιζει, δε μπορω να χορεψω μαζι σου.
Το χερι μου θα πεφτε νεκρο, θα ημουν μια γελοια μαριονετα.
Ισως της κουνουσες τα χερια με λεπτες, αορατες πετονιες.
Θελω να μπω μεσα σου και να νιωσω πως ειναι να το χορευεις εσυ.
Να μαθω να περπαταω μεσα σου, να ισορροπω σαν να μαθαινω ποδηλατο.
Περιεγραψε μου πως ειναι να εισαι εσυ, χωρις “θα”.
Για τι στηθος να γραψω τωρα;
Τη μια στιγμη τη βλεπω να εχει μικρο, σχεδον ανυπαρκτο
την επομενη μεγαλο, επιβλητικο.
