Φωτιά

My love...
Where did your story begin?
When you were born...
then it starts in horror.
At the birth of your father...
then a great love story begins.

I say that your story
begins with a promise
that will break
the thread of anger.
Thanks to you, today I finally
managed to do it.
The thread is broken.
And I can finally take
the time to hold you in my arms...
and softly sing you a lullaby
to comfort you.

Nothing is more beautiful
than to be together.
I love you.

1935 - οσο κρατησει

Το βαδισμα του ειναι βαρυ και μετρημενο.

Οι τροποι του εχουν μια σοβαροτητα γεροντικη

και μια παιδικη χαρη.

Τις πρωτες μερες ελεγε 

"θα φοβαται η Χρυσουλα μονη της,

πρεπει να φυγω...".

Υστερα, αρχισε να μενει ολη τη νυχτα.

Κοιματα με μια ανασα στρωτη,

σαν παιδι.

Ξυπναει αργα, σαν ολους τους νυκτοβιους.

Ξερεις, το σωμα του αποπνεει εκεινο το αρωμα που αναδυουν τα ξερα φρουτα.

Ενας ηλιος συμπυκνωμενος.

Εκεινο το βραδυ αγριευτηκε,

δε μπορεσε ουτε να θυμωσει,

κι εφυγε.

Για πρωτη φορα στη ζωη μου,

εχω μετρησει ολες τις μερες

κι ολες της νυχτες 

μιας απουσιας.

My dark passenger

I just know there's something dark in me and I hide it. 

I certainly don't talk about it, but it's there always, 

this Dark Passenger. 

And when he's driving, I feel alive, half sick 

with the thrill of complete wrongness. 

I don't fight him, I don't want to. He's all I've got. 

My dark passenger is like a trapped coal miner, always tapping; always letting me know it's in there, still alive.

Ο δρόμος

Η παραδοχή ενός λάθους.
Η παραδοχή ενός τέλους.
Η αρχή ενός νέου,
με τη μάταιη βεβαιότητα
ότι δε θα 'ναι όπως πριν.

Μοντεβιδεο, ωρα 7 π.μ.

Εθελουσία λήθη

Κι ἂν ἔρθει κάποτε ἡ στιγμὴ νὰ χωριστοῦμε, ἀγάπη μου,
μὴ χάσεις τὸ θάρρος σου.
Ἡ πιὸ μεγάλη ἀρετὴ τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι νὰ ᾿χει καρδιά.
Μὰ ἡ πιὸ μεγάλη ἀκόμα, εἶναι ὅταν χρειάζεται
νὰ παραμερίσει τὴν καρδιά του.

Τ.Λ.

Πικρία

Όχι, από αλλού πονάω...

A sign in the ocean

Nobody knew for sure if it was true,
since nobody who went there came back,
except for one person,
who went there and chose to leave.

Καποιος γυρω μου ποτιζει διαρκως με λαδι τη φωτια
και δε μπορω να βγω στην επιφανεια
ν' αναπνευσω.

Hide your tears

Αυτοβιογραφία

Άνθρωποι που δε γνώρισα ποτέ μού δώσαν το αίμα μου και
……τ’ όνομά μου
στην ηλικία μου χιονίζει, χιονίζει αδιάκοπα
μια κίνηση πάντα σα να ’θελα να προφυλαχτώ από ’να χτύπημα
δίψασα για όλη τη ζωή, κι όμως την άφησα
για ν’ αρπαχτώ απ’ τα πελώρια αγκάθια της αιωνιότητας,
η σάρκα μου ένας επίδεσμος γύρω απ’ το αυριανό μου τίποτα
κανείς δεν μπορεί να με βοηθήσει στον πόνο μου
εκτός απ’ τον ίδιο μου τον πόνο – είμαι εδώ, ανάμεσά σας,
……κι ολομόναχος,
κ’ η ποίηση σα μια μεγάλη αλήθεια που την ανακαλύπτεις
……ύστερ’ από χρόνια,
όταν δεν μπορεί να σου χρησιμέψει πια σε τίποτα.

Επάγγελμά μου: το ακατόρθωτο.

Τ. Λ.

Και κάθε μήνα μια φορά μέσα στην κάμαρα σου
Λόγιαζε τα 'παθα για σε να με πονεί η καρδιά σου


Και πιάσε και τη ζωγραφιά που βρες στ' αρμάρι μέσα
Και τα τραγούδια που 'λεγα κι οπού πολύ σ' αρέσα


Και διάβαζε τα θώριε τα κι αναθυμού και μένα
Πως με ξορίσανε για σε πολλά μακριά στα ξένα


Κι οντε σου πουν κι απόθανα λυπήσου με και κλάψε
Και τα τραγούδια που ‘βγαλα μες την φωτιά τα κάψε

Τι ξέρεις για τα όνειρα

... να δεις, θα σε τρυγήσουν κι άλλοι ανέμοι

λιγότερο από μένα νικημένοι...

Αληθινο οραμα

Swinging

Ηχος απο γυαλια να σπαζουν.

Πληρης των ημερων.

Απουσια.

Ελλειψη.

Swimming by Mario Veldhuizenn

Kinamand

Love can be heavenly
or like being in Hell.

But one thing is for sure.
Love must be professed.
If it isn't...
...it's neither here nor there.

Summer

Life is all right...

... but there's nowhere to go

Troubled waters

I've been underwater for a long time
and all I want is some space to breathe.

Συντομο βιογραφικο

Μ' επιανε συνηθως στο τελος της εβδομαδας
να σκεφτομαι παλιες πειρατικες ιστοριες.
Πανε χρονια που αδειασα τους θησαυρους
απο το ακομψο και ρημαγμενο καραβι,
πουλησα τα παντα για πενηντα λιρες,
κι αραξα σε μια τυχαια στερια,
αναζητωντας τη σοφια.

Κι ο κοσμος μου χανεται διαρκως
μεσα σ' εναν ανεμοστροβιλο.

Sometimes

Sometimes I have the feeling that...
Sometimes I have no feelings at all...

Sometimes I feel like a fragile and thin beam...

Touche

Talk to her

I see this picture in my dreams since I was five.
Sometimes captured in a long wooden shelter.
Sometimes lying on a pile of decaying leaves.
She doesn't move.
She only speaks.

How would a boy envision a scene
that would be produced years later.

Πηγη

There's a form of life on this planet.
Recently formed.

Θα μπορουσε να ηταν κι αυτος που ταξιδευε
στο φεγγαρι.
Ποση μοναξια ν' αντεξει εκει,
μονος του;
Μια στιγμη αδυναμιας του.
Μια στιγμη ακομη που τρωει
αλυπητα το θυμα της.
Της τον θυμιζε σε ολα
κι αυτο της εφτανε.

Amnesia

Σηκωθηκε απ' το παγωμενο κρεβατι,
περπατησε πανω στο χιονι με γυμνα ποδια
και την αφησε εκει.

Συνεχισε για χρονια
μεχρι να φτασει στην ερημο.

Αφησε τον εαυτο του
ν' αποξηραθει τελειως απο νερο,
με την ελπιδα ν' αδειασει κι απο μνημες
και κανεις δε ρωτησε ξανα
γι' αυτον.

Vision

- Βλεπεις πως ειναι απο την αλλη πλευρα;

- Δεν καταλαβαινω καμια διαφορα.
Δεν καταλαβαινω αν προκειται καν για ζωη.

-Ειναι απλως ενας χωρος αδειος
απο ηχους,
απο υλη,
απο φως.

-Κι εσυ;

-Κι εγω. Δεν υπαρχω.

-Κι εγω;

-Κι εσυ. Δεν υπαρχεις.

Ostracism

Ειχα μια πολυ περιεργη μερα αποψε.
Οταν οι εφιαλτες γινονται η μονη σου πραγματικοτητα,
σε ποιο συμπαν θα ζησεις;
Της ημερας ή της ατελειωτης νυχτας;

Καθισμενος σε μια ακρογιαλια στο νοτιοτερο σημειο
του τοτε γνωστου κοσμου,
δεν εβλεπα μπροστα μου μια καινουρια ηπειρο,
αλλα ηξερα πως κατι υπηρχε.

Ηταν καποτε που δεν επαιρνα τη ζωη μου στα σοβαρα
και της εβγαζα διαρκως τη γλωσσα.
Ημουν σιγουρος πως ολα θα πανε καλα
και συνηθιζα να την ειρωνευομαι
ακομη και τις πιο κρισιμες στιγμες.

Πλεον, για να επιστρεψω στον τοπο του εγκληματος,
ελπιζω μονο σε μια επιλεκτικη αμνησια.
Να χασω δηλαδη καθε μνημη
του εγκληματος, του τοπου
και του θυματος.

Η επιστημη μου λεει πως στα ονειρα
δε μπορει κανεις να δημιουργησει καινουρια προσωπα.
Ειναι καποιος που τον ηξερα λοιπον.
Θυμαμαι καποτε να λεω πως τα ονειρα
κι η φαντασια
ειναι πιο σκληρα απ' την πραγματικοτητα,
μπορουν να με πληγωσουν περισσοτερο
και σημερα ειδα κατι που εχει ηδη γινει.

Αλλο ενα δειγμα αδυναμιας και δειλιας.
Ξερεις οτι δε χρειαζεται να ταξιδεψω
για να βρισκομαι εκει.

-------------------------------
Γαυδος - Ιανουαριος 2012

Άντρας που δεν εκάτεχε

Έσβησ' αέρας το κερί που κράτουνα στην χέρα
κι είναι για μένα η ζωή, σκοτάδι νύχτα μέρα.

Άντρας που δεν εκάτεχε τα μάτια του πως κλαίνε
αγάπησε και τρέξανε σαν τού μωρού, που λένε.

The Weeping Meadow

Pinocchio

Ενα κητος, οχι απαραιτητα θαλασσιο,

που σου επιτρεπει να ζεις μεσα του, πανω του,

δινοντας σου λιγες συντομες ανασες καπου καπου

και λιγο αλμυρο νερο που ξεβραζει απο το ακροφυσιο του.

The end of senses

Eκει που πιστευαμε οτι 

η περιοδος των Παγετωνων ειχε περασει,

η παγωνια σιγα-σιγα εξαπλωνοταν,

η θερμοκρασια μειωνοταν σταδιακα.

Προσφατα ενας αριθμος αθικτων μαμουθ

βρεθηκε με το στομαχι τους γεματο

φρεσκο χορτο.

Το κρυο πρεπει να τα χτυπησε αποτομα.

Ετσι το σκοταδι κατεβηκε στη γη.

-

Ειναι σκοταδι τωρα.

Αλλα αισθανονται την ανασα του αλλου.

Και ξερουν ολα οσα πρεπει να ξερουν.

Φιλιουνται...

και νιωθουν τα δακρυα τους 

στο μαγουλο του αλλου.

Και αν υπηρχε καποιος που να μπορουσε να τους δει

τοτε θα μοιαζαν με φυσιολογικους εραστες

που χαιδευουν το προσωπο του αλλου.

Τα σωματα τους κοντα.

Τα ματια κλειστα.

Αγνοωντας τον κοσμο γυρω τους.

Γιατι ετσι η ζωη συνεχιζεται.

Καπως ετσι.