Ο Νικολαι Τετχιουκιν αυτοεξοριστος για ενα χρονο σε παλιο ερειπωμενο γκουλαγκ στις στεπες του Καζακσταν αποφασισε να επιστρεψει στον πολιτισμο καθως η ψυχη του παγωσε στο απολυτο μηδεν.
Πιστευει πως εχει καταφερει να νικησει το κτηνος μεσα του και λυτρωμενος πια θα γυρισει να αγαπησει μια οποιαδηποτε γυναικα.
Φτανοντας στο σπιτι του τα πρωτα λογια που ειπε στους δικους του ηταν τα εξης:
“What we call chaos is just patterns we haven't recognized. What we call random is just patterns we can’t decipher. What we can't understand we call nonsense. What we can't read we call gibberish. There is no free will. There are no variables.”
Αυτοι φανερα ταραγμενοι τον εδιωξαν και του ειπαν πως δεν θελουν να τον ξαναδουν.
No comments:
Post a Comment