Τις νύχτες δεν κοιμόμουν.Κρατούσα τα μάτια μου κλειστά και φανταζόμουν τα όνειρα που ήθελα.
Ερχόταν ήσυχα κοντά, τύλιγε το κεφάλι μου μες στις παλάμες της και σιγοψιθύριζε
“Aυτή η ύπαρξη δεν έχει υπάρξει ποτέ, ούτε θα υπάρξει.
Μην υποταχθείς στην ασθενική θέληση σου.
Υπάρχει μόνο στη μνήμη
Σβήσε την. ”
κι έφευγε λαχανιασμένη.
No comments:
Post a Comment