Ξεπαγωμα

Κατι που ανεβαλα εδω και σχεδον δυο μηνες.
Το ξεπαγωμα του ψυγειου.

Αρχισα κατα τις δεκα το βραδυ.
Σε λιγα λεπτα οι σταγονες ειχαν αρχισει να σταζουν.
Φλιπ, φλιπ, φλιπ, φλιπ, φλιπ, φλιπ, φλιπ.

Υπο φυσιολογικες συνθηκες θα μου ειχε σπασει τα νευρα.
Στην κατασταση απολυτης απαθειας που βρισκομαι ο ηχος των σταγονων
εφτανε στα αυτια μου ως συμπαντικη μουσικη.
Η μουσικη του χαους.

Οι Τουρκοι εφαρμοζαν τη μεθοδο αυτη ως βασανιστηριο στους Κουρδους ανταρτες.
Σ' ενα δωματιο κλειδωμενος, με μια σταγονα να σταζει περιοδικα.
Μετα απο λιγους μηνες, καποια χρονια,
η εγκεφαλικη λειτουργια ειχε υποστει μονιμες βλαβες.
Κανεις δεν εχει γιατρευτει.

Αντιφαση πρωτη.
Περιοδικοτητα ή χαος.
Πεφτουν οι σταγονες ανα συγκεκριμενα χρονικα διαστηματα;
Σιγουρα οχι.

Το παγοβουνο ξεκολλησε,
επεσε στο πατωμα με εναν εκκωφαντικο θορυβο
κι εγινε πολλα κομματια.

Ειδα λιμνουλες να σχηματιζονται γρηγορα
και να βρισκονται εκει ακομη.
Για λιγες ωρες.