«Και πως αισθανεστε;»
«Κουρασμενος, κυριως κουρασμενος. Κουρασμενος απο τα αστρα και τους νομους, και με καποια διαθεση να μεινω εξω απο το συμπαν και να διασκεδαζω στα σοβαρα με οτιδηποτε. Τωρα δεν υπαρχει κενο, ακομη και χωρις αιτια. Και θυμαμαι παλαιες ιστοριες – ναι πολυ παλαιες – στα βασιλεια του Εδωμ, οπως λεγοταν πριν το Ισραηλ. Παραλιγο να γινω βασιλιας τους, και σημερα ειμαι εξοριστος απο το βασιλειο που δεν απεκτησα».
«Δεν γνωρισα παιδικη ηλικια, μητε εφηβεια, και κατα συνεπεια δεν ανδρωθηκα. Ειμαι το απολυτο αρνητικο, η ενσαρκωση του τιποτα. Αυτο που επιθυμουμε χωρις ποτε να το αποκτησουμε, αυτο που ονειρευομαστε γιατι δεν μπορει να υπαρξει - εκει βρισκεται το βασιλειο μου του τιποτα και εκει ειναι ο θρονος μου που δεν μου τον εδωσαν. Αυτο που θα μπορουσε να εχει γινει, αυτο που θα επρεπε να εχει υπαρξει, αυτο που ο νομος ή το Πεπρωμενο δεν εδωσαν - το εσπειρα απλοχερα στην ψυχη του ανθρωπου που ταραχτηκε νιωθοντας την εντονη ζωη αυτου που δεν υπαρχει. Ειμαι η ληθη ολων των υποχρεωσεων, ο δισταγμος ολων των προθεσεων. Οι θλιμμενοι και κουρασμενοι απο τη ζωη, οταν εγκαταλειψουν πια τις ψευδαισθησεις τους, υψωνουν σε μενα τα ματια τους, γιατι κι εγω, με τον τροπο μου, εδω και αιωνες, ειμαι το λαμπερο Αστερι του πρωινου. Και τωρα ηρθε αλλος να με αντικαταστησει».
No comments:
Post a Comment