Τραγουδωντας στη βροχη

Για μια στιγμη ενιωσα σα μια σταγονα που ισορροπει στο αιδοιο της.
Παλευα να κρατηθω πανω της,
να μπω μεσα της,
να χωθω και να μεινω εκει.
Ενιωθα τη ζεστη κοντα μου,
αλλα ταλαντευομουν στα χειλια της,
μια στιγμη απο το θανατο ή τη σωτηρια.

Δεν αντεχε υγρη.
Εβαλε το χερι αναμεσα στα ποδια
και με μια κινηση το σκουπισε.

Οταν γυρισε σπιτι και στεγνωσε ολοκληρη
ενιωσε κατι να της λειπει.
Κοιταξε αναμεσα στα ποδια της,
ηταν ομορφο και ηρεμο πλεον,
δεν την ενοχλουσε τιποτα.