Ασε με τωρα να κοιταζω τα παραθυρα σου
ξεροντας πως μεσα ενας αλλος σε παιρνει, ενας αλλος βυθιζεται
μες στη μεγαλη σου ανοιξη
εγω και ποδοπατημενος απο χιλιαδες αντρες
σ’ αγαπω
Ασε με εδω στη γωνια, δεν πειραζει, ας χιονιζει
αυτο το μικρο, τετραγωνο φως που ριχνει το παραθυρο σου πανω στο χιονι
εμενα ειναι ο κοσμος μου.
Δε θα σου πω τιποτα μολις βγεις.
Θα περπαταω διπλα σου αμιλητος.
Κι αν αυτο σε πειραζει, μπορω να ‘ρχομαι πισω σου σα σκυλι.
Αν σ’ αρεσει, μπορεις να μου μιλας και για τα χαδια των αλλων
θα σ’ ακουω
σαν τον τυφλο που κλαιει, ακουγοντας μακρια τη βουη μιας μεγαλης γιορτης.
No comments:
Post a Comment