Πως μοιάζει τ' άρρωστο κορμί μου, καθώς καίγεται με την κορφή τη φλεγόμενη του ηφαιστείου
Κομπολόι κρατάς από κοράλλια
που όσο κι' αν το καις δε λέει να σβήσει
Ήμαστε σκυφτοί κι οι δυο στο χάρτη
Σαράντα μέρες όλο μέτραγες τα μίλια
Κι αν λείψεις χίλια χρόνια θα σε περιμένω
γύρισες και μου 'πες πως το Μάρτη
σ' άλλους παραλλήλους θα 'χεις μπει
Λεω πως εσένα θα μπορούσα ν' αγαπήσω
Συχωρα με Νικολα που μπερδευω τους στιχους
παντα το εκανα.
Συχωρα με που σου μιλαω και στον ενικο.
No comments:
Post a Comment