Που λες περασαμε πολλα.
Πολλες φορες αυτη η φλογα της καρδιας
λυγισε απ' την ορμη των γεγονοτων
που εφερναν οι αγνωστοι καινουργιοι καιροι
με τα αγνωστα καινουργια αντικειμενα, συνθηματα, αισθηματα, προσωπα.
Που λες γυριζω πια απο σπιτι σε σπιτι
λιγο καπνο απ' τα περασμενα να παρω
να φυλαξω μα ολος εχει κουρνιασει μονιμα
και νοτιζει το μοναχικο μου πια μαξιλαρι.
Το σκληρο ετσι οπως εχει γινει
αφου δεν αγγιζει πια στο δικο σου.
Ας κρατηθει ενος λεπτου σιγη για τις μοναξιες που σιγοζουνε
ενα τετοιο βραδυ διπλα σου.
Ας κρατηθει ενα λεπτο αφαγωτο και απιωτο για τα κενα σπιτια,
για τον κενο χρονο, τις κενες αγκαλιες, τα κενα πιατα,
το κενο ποτηρι, το κενο μυαλο, τις κενες ψυχες.
