Interlude

Σβυνει τις μερες στο ημερολογιο σαν τους φυλακισμενους.

Δε μετραει αντιστροφα τις μερες για να την δει.

Χωρις σκοπο δηλαδη.

Τις σβυνει ομως.

Γιατι αν καποτε την ξανα δει θα ξερει.

Κρατουσε τα γραμματα της και τα διαβαζε καθε βραδυ πριν κοιμηθει.

Αντι προσευχης.

Της εγραφε ατελειωτες ιστοριες.

Καποιες χανοταν πριν τις στειλει.

Τις περισσοτερες τις ξεχνουσε πριν τις γραψει.

Οταν αυτη διαβαζε τα γραμματα του δεν καταλαβαινε τι ακριβως της ελεγε.

Τι ηταν πραγματικο και τι φανταστικο.

Ποτε μιλουσε σ’ αυτην και ποτε στον ιδιο του τον εαυτο.

-Μην στεναχωριεσαι καλη μου για τα αισθηματα σου.

Σε λιγο καιρο θα σου ‘χω ετοιμο εμβολιο.

Μ’ αυτο θα τα ελεγχω.

Θα σου βαλω ενα διακοπτη.

Θα τα ανοιγω και θα τα κλεινω οποτε θελω.

Σημερα εφτιαξα τον πρωτο.

Μ’ αυτον μπορω να ελεγχω ποτε κλαις.